Brown Sandra Niebo i piekło

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Ach, do diabła z tym - mruknęła Schyler.T o nie była jej sprawa.Zmęczenie zniechęciło jądo rozmowy o tych przykrych dla nich obojga sprawach sprzed lat.- Dzięki za to, co dzisiajzrobiłeś.Do zobaczenia.Pchnęła drzwi barkiem, zastanawiając się, skąd wzięła tyle siły na ten ruch.Zaledwiedotknęła ziemi, pochyliła się i zdjęła buty.Trawa łaskotała jej stopy.Poszła w stronę domu, trzymając się cienia drzew.W gęs�tym mroku Belle Terre wyglądałaniczym zamek z bajki.Okna lśniły przyjemnym złotym światłem.Ukwiecone pną�cze oplatałonarożną kolumnę werandy.Schyler ogarnęła nagle nostalgia tak silna, że każdy od�dech sprawiał ból.Obejmując niskorosnący konar dębu, podziwiała ukochany, a jednocześnie jakby nieco obcy dom.Spędziła w nim większość swego życia.Jego ściany sły�szały zarówno jej szloch, jak iśmiech.Deski podłogi unosiły jej ciężar, gdy uczyła się raczkować i tańczyć walca.Tutajprzyglądała się narodzinom zrebaka i uczyła się na nim jezdzić.Jej życie było związane z BelleTerre jak drzewo ze swoimi korzeniami.Ale ciągle w niewytłumaczalny sposób czuła się w domu intruzem.Nigdy nie należał doniej, więc nie powinna odczuwać tęsknoty za nim.Wiecznie dręczyło ją nie spre�cyzowaneuczucie niedostatku.Posmutniała.Wiedziała, że Cash stoi za nią, zanim jeszcze jej dotknął.Otoczył dłonią jej szyję.- Co ci dziś wieczorem nie daje spokoju, panno Schyler?- Jesteś bękartem.- Zawsze nim byłem.- Nie odnoszę się do okoliczności twoich urodzin, ale osądzam cię.Jak się zachowujesz, jaktraktujesz innych ludzi.- Mianowicie ciebie?- T o, co zrobiłeś i powiedziałeś mi tego ranka, było niedelikatne, niepotrzebne.- Sądziłem, że załatwiliśmy to na placu.Wzruszyła niecierpliwie ramionami.- Nie chcę od ciebie hołdów i kwiatów, Cash, ale oczekuję trochę ciepła, trochę miłych słów.- To przestań.Pochyliła głowę.- Nie ustąpisz mi ani o cal, prawda? Nigdy niczego nie dajesz.- Nie.Nigdy.Powinna była odejść, lecz nie potrafiła zrobić ani kroku.Potrzebowała jego ramienia, by się na nim wypłakać.Zro�zumiałby ją bardziej niżktokolwiek, może poza Cottonem.- Boję się, Cash.- Czego?- Utraty BeBe Terre.Jego kciuki połączyły się, delikatnie masując kark Schyler.- Robisz wszystko, co możliwe, aby jej nie stracić.- Ale mogę nie dać rady.Pomimo wszystko.- Przechyliła głowę na bok.Zrozumiawszy tengest, przesunął palce na jej kark.- Robię krok naprzód, by cofnąć się o dwa.- Prawie zebrałaś gotówkę, która wyciągnie "CrandaB Logging" znowu nad kreskę i uwolniBelle T erre od za�grożenia.Czego się obawiasz?'- Niepowodzenia.Jeśli nie dostarczymy reszty zamó�wienia, dotychczasowe transportyprzestaną się liczyć.T o decydujący tydzień.Nasz sabotażysta wie o tym równie dobrze jak my.-Odetchnęła głęboko i zacisnęła pięści.- Kto to jest? Co ja mu zrobiłam?- Prawdopodobnie nic.Może odgrywa się na Cottonie.- Dla mnie to to samo.- Raniąc Cottona, rani ciebie?- Tak.Kocham go, jakby był moim rodzonym ojcem.Może dlatego rozumiem, dlaczego takuwielbia to miejsce.Podobnie jak ja przybył tu jako obcy.Musiał udowodnić, że jest wart BelleTerre.Cash milcząc kontynuował masaż.Jego dłonie przynosiły jej ogromną ulgę.- Macy nigdy nie była dla mnie matką.Po prostu mieszkała w tym domu i określała panującew nim reguły.To Cotton był moim rodzicem, moją ostoją.- Westchnęła głęboko.- Ale teraznasze role odwróciły się.Czuję się jak niedzwiedzica walcząca w obronie swoich młodych, alemimo wszystko jestem zbyt słaba, by go ochronić.- Cotton nie potrzebuje twojej ochrony.Będzie musiał zapłacić za swoje błędy, a gdynadejdzie czas porachunków, nie zdołasz go osłonić.- Nie mów tak - wyszeptała gwałtownie.- Przera�żasz mnie.Nie mogę go opuścić.Cash przysunął się do dziewczyny.Dotknął wargami jej szyi u nasady związanych w węzełwłosów.Uniósł jej ręce i położył je na gałęzi.- Cash, co robisz?- Daję ci coś do przemyślenia, oprócz twoich kłopotów.Zaczął gładzić boki jej ciała, dotykając delikatnie piersi.- Nie chcę myśleć o niczym innym.Poza tym wciąż jestem na ciebie zła.- Twoja złość zawsze tak bardzo mnie podnieca.- Jesteś chory.- Westchnęła gwałtownie, gdy nakrył dłonią jej piersi.- Nie.Uznając sprzeciw Schyler za wyraz oddania się, rozpiął jej bluzkę i biustonosz.- Nie.nie tutaj.Nie teraz, Cash.Głuchy na protesty, kąsał leciutko szyję Schyler, delikatnie naciskając palcami jej sutki.- Pragniesz mnie - wyszeptał.- Wiesz, że tak jest.Wiesz.Jego ręka wśliznęła się pod jej spódnicę.Schyl er znowu westchnęła, lecz teraz w tymwestchnieniu kryło się tylko pożądanie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki