Lord Brown Kate Zapach gorzkich pomarańczy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Rosaostatni raz przełożyła karty. Matka Ignacia mówi, że nie jestem dla niego dośćdobra tłumaczyła Freyi Macu. Ale on chce postawićna swoim. Sądziłam, że na samym początku wojnyrepublikanie wywłaszczyli posiadaczy ziemskich stwierdziła Freya. Albo i gorzej mruknęła pod nosem Rosa.Rodzina Ignacia przeżyła tylko dlatego, że dobrzepostępują ze swoimi robotnikami.Powinnaś go poślubić,Macu.To mogę ci powiedzieć nawet bez zaglądania wkarty. A jeśli nie będzie& bum?! spytała Macu, gestamipokazując wybuchy fajerwerków. Popatrz sobie na stare pary w miasteczku odpowiedziała Rosa, stukając kartami o blat. Myślisz, żewciąż mają jakieś bum ? Jak długo to może trwać twoimzdaniem?Freya pomyślała o Tomie.Całe życie. Bum mija, życzliwość zostaje. Rosa zaczęławykładać karty.Freya wpatrywała się zafascynowana w kartoniki zoślimi uszami, ozdobione dziwacznymi wizerunkami,które pod palcami Rosy tworzyły rzędy i kolumny. Postawisz mi kiedyś karty? spytała. Ja też mamważną decyzję do podjęcia. Usłyszały bicie zegara nawieży kościelnej.Freya zerknęła na zegarek. Cholera,autobus! Spóznię się na dyżur. Objęła chude ramionaRosy i pocałowała ją w czubek głowy. Nie czekaj namnie. Uważaj na siebie powiedziała Rosa. Wieczoremznowu ma być nalot.Aha, ktoś szukał cię w szpitalu.Młoda fotografka.Podobno przyjazni się z twoim bratem.Gerda ma na imię. Nie znam jej. Freya włożyła płaszczprzeciwdeszczowy. Przyjechała tutaj robić zdjęcia żołnierzy wojskFrontu Ludowego. Rosa zmarszczyła czoło,przyjrzawszy się układowi kart na stole. Pokazała mikilka gotowych.Pomyślałam o Madrycie, o zdjęciachdzieci na barykadach. Z pewnością jest lepiej, przecież dzieci jużewakuowano.Rosa wzruszyła ramionami. Słyszałam, że baskijskie dzieci też mająewakuować. Potarła kciukiem dolną wargę, zafrasowanakartami. W każdym razie ta Gerda mówi, że pobędzietutaj kilka dni, zanim spotka się ze swoim partnerem,jakimś Robertem. Capą? spytała Freya. To on zrobił to wspanialezdjęcie padającego żołnierza.Jeśli Charles go poznał,musi sobie dobrze radzić.Pracowała całą noc, przywieziono bowiem ofiarybombardowań.Czuła się tak, jakby przygniatała ją góraokaleczonych ciał, robiła jednak co tylko w jej mocy, byjakoś ulżyć cierpieniom rannych.Wczesnym rankiemrobiła obchód wśród żołnierzy, którzy odzyskiwali siły pooperacjach.Słowa na karcie, którą właśnie trzymała,rozmywały jej się przed oczami, siłą woli jakoś jednaknad tym zapanowała. Jim Brown przeczytała głośno, a resztę zapisuprzebiegła wzrokiem.Rana klatki piersiowej, paraliż lewego ramienia,możliwe uszkodzenie nerwu? nabazgrał jeden z lekarzy.Freya zerknęła na twarz chłopca.Miał nieco więcejkolorów niż poprzednio, gdy go widziała.Transfuzja krwicofnęła go o krok od przepaści. No, popatrzymy na ciebie, Jim powiedziała.Zaraz zmierzę ci puls.Jim nagle uniósł lewe ramię, a Freya odskoczyłazdumiona. Ale masz minę! rzekł ze śmiechem. Jak długo możesz już ruszać ręką? Mrowienie poczułem przed kilkoma dniami.wiczyłem.Chciałem ci zrobić niespodziankę. Udało ci się.Roześmiała się.Zmęczenie i pełne wyrzutuspojrzenie siostry przełożonej zamieniły jej śmiech w atakchichotu. Tęskniłem za tym śmiechem powiedział ktoś.Freya odwróciła się nagle i ujrzała na progu Tomatrzymającego czapkę w dłoni. Tom! Podbiegła do niego, zerknęła na siostręprzełożoną i wciągnęła go do dyżurki pielęgniarek. Coza wspaniała niespodzianka!Poderwał ją z ziemi i pocałował. Ale za tobą tęskniłem! Wtulił twarz w jej włosy.Jak ci się tu żyje? Sam wiesz, jak to jest.Myślałam, że tutaj będziespokojniej, ale bombardują miasto co wieczór. Byłem u ciebie w domu. Urwał. Frey, mamnadzieję, że dobrze zrobiłem.Dziewczyna, która tammieszka& Rosa? Ma zdjęcie w kuchni.Męża i jego brata.Rozmawiałem z nią trochę, kiedy parzyła kawę.Powiedziała mi, że ten brat zginął.Jordi del Valle& Tom zmarszczył czoło [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki