Evanovich Janet Po Trzecie Dla Draki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.48 Przykro mi odezwała się wreszcie. Nie ma go w domu.Miał się tu z tobąspotkać? Nie.Myślałam tylko, że go tu złapię. Jest u kolegi.Wyprowadził się wczoraj.Powiedział, że dostał nową pracę i że bę-dzie mieszkał razem z tym kolegą. Ma pani jego adres albo telefon? Nie.Nawet nie wiem, jak nazywa się ten kolega.Stuart poszeptał coś tam z ojcemi wypadł jak burza.Chcesz zostawić wiadomość?Dałam jej wizytówkę. Stuart nie pojawił się na rozprawie z sądzie.Musi ją wyznaczyć na inny terminnajszybciej, jak można.To bardzo ważne.Pani Baggett jęknęła cicho. Nie wiem, co z nim zrobić.Zachowuje się jak dzikus. Będę bardzo wdzięczna, jeśli pani do mnie zadzwoni, kiedy Stuart się odezwie.Pokiwała głową. Dobrze.Zadzwonię.Mogłam teraz stracić masę energii na poszukiwania Stuarta albo poczekać, aż wró-ci do domu.Wybrałam tę drugą możliwość.Pani Baggett wyglądała na odpowiedzial-ną, inteligentną kobietę.Byłam całkowicie pewna, że do mnie zadzwoni.Jeśli nie, za ty-dzień złożę jej następną wizytę.Ranger zadzwonił nieco po siódmej z wiadomością, że Mały O wyjechał na południena całą zimę.Nikt nie widział go od wielu dni, co prawdopodobnie powiedziano rów-nież Mo.O ósmej stałam przed sklepem wujka Mo i robiłam się coraz bardziej niespokojna.Miałam co prawda klucz do jego mieszkania, ale ktoś mógłby mnie przyłapać na gorą-cym uczynku.Oczywiście mogłabym skłamać, że wujek Mo prosił mnie o przypilno-wanie domu.Ale gdyby tym kimś był sędzia, podejrzewam, że wkroczyłabym na grzą-ski teren krzywoprzysięstwa.Dobrze by było tego uniknąć.Oczywiście w Jersey prawoczęsto ustępuje pierwszeństwa zdrowemu rozsądkowi.To znaczy, że krzywoprzysięstwojest lepsze, niż wąchanie kwiatków od spodu.Niebo było już czarne.Księżyc ukrył się za chmurami.Okoliczne domy i latarniebłyszczały światłem, ale okna mieszkania Mo pozostały mroczne.Jakiś samochód prze-jechał przez ulicę i zatrzymał się o trzy domy ode mnie.Czaiłam się w cieniu; kierow-ca przeszedł od samochodu do domu nie zauważając mnie.Buicka zostawiłam na Lin-dal Street, przecznicę stąd.49Widziałam panią Steeger, chodzącą po salonie.Czekałam, żeby usiadła.Dopiero wte-dy zamierzałam podejść bliżej.Wyjrzała przez okno, a serce nagle przestało mi bić.Gdypo minucie cofnęła się, łapczywie zaczerpnęłam haust powietrza.Przed oczami latałymi mroczki.Przycisnęłam rękę do piersi.Ta kobieta doprowadzi mnie kiedyś do zawa-łu.Za rogiem błysnęły światła i przed domem pani Steeger zatrzymał się jakiś samo-chód.Kierowca przycisnął klakson, a moja była nauczycielka otworzyła drzwi i poma-chała ręką.Po chwili już zamykała drzwi na klucz.Wstrzymałam oddech i ze wszystkichsił starałam się zniknąć.Pani Steeger uważnie przeszła pomiędzy ciemnymi schodamii chodnikiem, usiadła koło kierowcy, zatrzasnęła drzwi i samochód odjechał.Mam dziś szczęście.Przeszłam na drugą stronę ulicy i spróbowałam otworzyć sklep kluczem od miesz-kania Mo.Bez większego sukcesu.Poszłam na zaplecze i ten sam klucz włożyłam dozamka tylnych drzwi.Tu też nie pasowałPodczas rozmowy z Rangerem doszłam do wniosku, że w związku z interwencją po-licji nie zdążyłam przeszukać sklepu.Nie wiem, co spodziewałam się tam znalezć, alenie lubię niezakończonych spraw.Ponieważ klucze do domu nie pasowały do drzwi sklepu, przyjęłam że w mieszka-niu Mo musi się znajdować drugi komplet.Weszłam po schodach tak pewnie, jakbydom należał do mnie.Kiedy masz wątpliwości, zawsze zachowuj się, jakbyś wiedziała,co robisz.Wyjęłam z torebki latarkę i dwa razy zapukałam.Zawołałam wujka Mo.%7ład-nej odpowiedzi.Otworzyłam drzwi, zrobiłam krok do przodu i omiotłam wnętrze pro-mieniem latarki.Wszystko wydawało się w zupełnym porządku, więc zamknęłam zasobą drzwi i szybko przeszukałam całe mieszkanie.Klucze nie leżały nigdzie na wierz-chu, a na żadnej ze ścian nie dostrzegłam tych ślicznych maleńkich haczyków na klu-cze.Nie zauważyłam żadnego dowodu na to, że od czasu mojej ostatniej wizyty ktokol-wiek przestąpił próg tego domu.Kuchnia była mała.Białe metalowe półki nad szarym stołem z laminatu, stary biały,emaliowany zlew z paroma czarnymi odpryskami.W kredensie poniewierały się roz-maite szklanki, kubki, talerze i miseczki.Kluczy brak.Zaczęłam ryć w szufladach stołu.W jednej leżały srebra.W drugiej ściereczki do naczyń.W trzeciej folia aluminiowa, fo-lia plastikowa, torebki.W czwartej wszystko na raz.Kluczy w dalszym ciągu nie widać.Przez chwilę przyglądałam się zdjęciom wiszącym na ścianie obok lodówki.Zdję-cia dzieci.Wszystkie z sąsiedztwa.Rozpoznałam niemal wszystkie.Szukałam tak długo,aż znalazłam siebie.Dwunastolatka z rożkiem lodów.Przypomniałam sobie, kiedy Mozrobił mi to zdjęcie.Zajrzałam do lodówki w poszukiwaniu sprytnie wydrążonych główek kapustyi schowków w fałszywych puszkach coli.Nie znalazłszy niczego w tym stylu, przenio-słam się do sypialni.50Podwójne łóżko przykrywała narzuta; żółte i brązowe kwiaty spłowiały, bawełnianymateriał wytarł się po latach wiernej służby.Aóżko i sza4�a były zrobione z taniej orze-chowej sklejki.Wujek Mo żył skromnie.Zdaje się, że na lodach nie zarabia się aż takwspaniale.Zaczęłam od górnej szuflady biurka i proszę, klucze leżały sobie spokojnie we wła-snej przegródce pudełka na biżuterię.Wsadziłam je do kieszeni, zamknęłam szufladęi już miałam wyjść, kiedy moje spojrzenie padło na stertę magazynów filmowych. Pre-miera , Przegląd Tygodniowy , Leksykon Oper Mydlanych , Cats [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki