Lerner Edward M. Następcy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Cudowna wiadomość! Tyle że Kim z pewnością takna to nie patrzy.Podobnie Charles.I FDA.NajwyrazniejKim oczekiwała odpowiedzi.- Rozumiem - rzekł.- Nie martwisz się?Pokręcił głową.- Jesteś przekonana, że coś ze mną nie tak, inaczejbyś nie pytała.Nie martw się, Kim.Nic mi nie jest.Przyznaję, zmieniłem się.szczegóły lepiej pomińmy,lecz naprawdę nic mi nie jest.-Ale.- Nic mi nie jest - powtórzył, ignorując fakt, że twarzKim zaczęła trzepotać przed jego oczami.Gdyby potrzebował jeszcze argumentów świadczą-cych o tym, że boty mogą przetrwać bez końca w jegogłowie, przekonałaby go ich integracja z nerwamiwzrokowymi albo ośrodkiem wzroku. Nic mi nie jest" nie było odpowiedzią, którą Kimmogłaby zaakceptować.Spróbował inaczej.- Czy Charles nie mówił ci o barierze krew-mózg?To, co się dzieje w szalce Petriego, nie ma znaczenia,skoro nanoboty nie mogą się przez nią przedostać.Najwyrazniej jednak część nanobotów się przedostała.Ostatnią rzeczą, jakiej chciał Brent, było odkrycie przezinnych, co się kryje w jego - naszym? - mózgu.- Kim, doświadczenie Charlesa mnie nie niepokoi.Nie zamierzam się martwić, bo w żaden ludzki sposóbnie dałoby się wykryć zbłąkanych botów, nie przeciskając mojego mózgu przez bardzo gęste sito.Przewodnik wprowadził do galerii grupkę zwiedza-jących, odbierając Kim pole do manewru.- Nie możesz mieć pewności - rzekła w końcu.- Mimo twoich nowych.zdolności, nie jesteś lekarzem.Proszę, porozmawiaj o tym z Charlesem.- Podstępny błysk w jej oku, zbyt subtelny, by tamten gozauważył, sugerował, iż Charles tak czy inaczej zechceporuszyć ten temat.I możliwe, że zamierza skontaktować się z FDA.Charlesa nie zdoła tak łatwo oszukać.- Tak zrobię - oznajmił Brent.- Obiecuję.Dane napływały do mózgu.Surowe informacjezmysłowe: obraz i dzwięk, smak, dotyk i zapach.Wspomnienia, zarówno gospodarza, jak i Pierwszego,kipiały i splatały się.Idee łączyły się i dodawały, niczymklocki - to jedno z nowo zdobytych porównań.Poziomyistnienia, tkwiące wewnątrz siebie niczym rosyjskamatrioszka - kolejny niewiary godny obraz odgospodarza - oddzielały się.Sam Pierwszy w umyśleBrenta, w ciele Brenta, w łóżku, w pokoju, w budynku, wmieście, na świecie, w.�w wielowarstwowy wszechświat podsuwał takżeróżne warstwy obrazowania.Czyste zmysły nosiciela.Atrybuty (ciśnienie barometryczne? skład chemiczny?opór elektryczny?) niemierzalne czy wręcz niewyczu-walne przez jego zmysły.A także związki pomiędzyistotami, charakterystyki matematyczne, symboliczneopisy.Owe symboliczne opisy i etykiety, słowa, wiązałysię z bogatą i często nielogiczną składnią i semantyką.Pierwszy zanurkował głęboko w morze danych,modeli, koncepcji, wierzeń i teorii.Katalogował słowa ibadał reguły nielogicznego języka nosiciela.Jego per-cepcja się poszerzała.Stawała się głębsza.Bogatsza.Połączona.Jestem Pierwszy.Wyczuwasz mnie? - nadał Pierwszy.Jego chemiczni posłańcy aktywowali - co za osobliwaidea - synapsy, które wywołały kaskadową reakcję in-nych, kolejnych synaps, z czasem pobudzających ośrodekwzroku.Słowa Pierwszego pojawiły się wypisane w poluwidzenia gospodarza.Kaskada posłańców popędziła z powrotem.Kolejnesynapsy odpaliły, tym razem sprawiło to działaniegospodarza.Tak, wyczuł wyraznie Pierwszy.Pod owąbezpośrednią odpowiedzią leżała druga, mniej wyrazna:opór, frustracja, zmieszanie.Synapsy dalej się uruchamiały.Pojawiały się kolejneprzekazniki.Skojarzenia: słowa/tekst/idee.Pierwszyinterpretował dane z kanału wzrokowego nosiciela.Tak.Rozumiesz mnie, Pierwszy?Tak, odpowiedział.Mamy wiele do omówienia.11 GRUDNIA 20 16.NIEDZIELASzary minivan BMW, umazany błotem i solą dro-gową, z niedbale oczyszczonym ze śniegu dachem,maską i oknami, stał z otwartymi drzwiami na jałowymbiegu na podjezdzie podmiejskiego domu CharlesaWalczaka.Postać w puchowym płaszczu, skórzanychkozakach, berecie i grubym szalu osłaniającym większączęść twarzy, z trudem - jakby próbowała tresować koty,pomyślał Brent - zaganiała troje opatulonych w zimoweubrania dzieci do samochodu i zapinała im pasy.Sądzącpo wzroście i długich rudych włosach, była to żonaCharlesa, Amy.Brent, parkujący w głębi ulicy, nie miałjednak pewności.Warto zaczekać i się przekonać.To, coplanował, pójdzie łatwiej, jeśli Charles zostanie w domusam.Zakładając, że w ogóle był w domu.Matka i dzieciwyszli bocznymi drzwiami, toteż Brent nie mógł zajrzećdo garażu.Nisko zawieszona tesla bez wątpienia stalą wśrodku do czasu wiosennych roztopów, lecz nie miałpojęcia, czy obok sportowego wozu parkuje takżezimowe volvo Charlesa.Nie zadzwonił wcześniej z informacją, że wpadnie.Je-śli nie chcesz usłyszeć odpowiedzi, nie zadawaj pytania.Minivan w końcu wycofał się na drogę i ruszył wstronę wyjazdu z osiedla.Brent zastanawiał się przezminutę: Naprawdę zamierzam to zrobić?Zwiat poczerniał.Potem powoli i jeszcze bardziejprzerażająco rozpłynął się w nicość.To Pierwszy przejąłkontrolę nad jego oczami, jakby chciał powiedzieć: Mu-sisz działać teraz, inaczej na zawsze pozostaniesz/po-zostaniemy samotnym dziwolągiem, póki nie umrzesz/nie umrzemy.Jeśli FDA dowie się o doświadczeniu Charlesa i szalcePetriego, wyciągnie konsekwencje - i możliwe, że nigdynie pojawi się Drugi.Brent skupił się na krótkiej odpo-wiedzi: Wiem.Musiała dotrzeć do Pierwszego, bo światzewnętrzny powrócił.Z chrzęstem żwiru pod kołami skręcił w pusty pod-jazd Charlesa.Niechętnie złożył okulary VR i wsunąłdo kieszeni koszuli.Będzie musiał nawiązać kontaktwzrokowy.Rosnące po obu stronach ścieżki, okutane wjutowe worki krzaki chyliły się pod ciężarem śniegu.Wszedł na werandę i nacisnął dzwonek.Drzwi otwarły się szeroko.Dżinsy i kraciasta fla-nelowa koszula - zupełnie nowa wersja Charlesa.Tymrazem łatwo dało się zinterpretować ruch jego brwi:zdumienie.- Brent, cześć!- Masz może chwilkę, Charles?- Jasne.Wejdz, proszę.Brent wytarł buty o wycieraczkę i przekroczył próg.- Chyba w niczym nie przeszkadzam?- Amy zabrała dzieciaki na gwiazdkowy film.- Charles uśmiechnął się szeroko.- Jeśli o mnie chodzi,ich wycieczka to moja ucieczka.Dawny Brent miał poczucie humoru.Z pewnością bygo to rozbawiło.Z drugiej strony dawny Brent był zdolnydo wielu innych rzeczy, które obecnie utracił [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki