Marks Karol Walki klasowe we Francji 1848 1850

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Aatwo ulegający wpływowi w tak młodym wieku, w jakim werbował ich RządTymczasowy, mobile zdolni byli do największego bohaterstwa i najwznioślejszego poświęcenia,lecz zarazem do najzwyklejszych zbójeckich czynów i najbrudniejszej sprzedajności.Rząd Tym-czasowy płacił im 1 frank 50 centymów dziennie, tj.kupił ich.Dał im specjalne umundurowanie,tj.wyróżnił ich od ludzi w bluzach robotniczych.Na dowódców dano im po części oficerów woj-22Suma wyasygnowana w 1825 r.tytułem kompensaty dla arystokratów, którym skonfiskowano ich majątki pod-czas Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Red.23Lazzaronami nazywano we Włoszech zdeklasowane, lumpenproletariackie elementy spośród ludności.Rządyabsolutystyczne niejednokrotnie posługiwały się tymi elementami do celów kontrrewolucyjnych. Red.26ska stałego, po części zaś obrali sobie sami młodych synków burżuazyjnych, którzy ich pocią-gnęli gromkimi frazesami o śmierci dla ojczyzny i poświęceniu się dla republiki.W ten sposób przeciw proletariatowi paryskiemu stanęła zwerbowana z jego własnych szere-gów armia z 24 tysięcy młodych, silnych i szaleńczo odważnych junaków.Gdy mobile przecho-dzili ulicami Paryża, proletariat wznosił na ich cześć okrzyki.Poznawał w nich swych czołowychbojowników na barykadach.Uważał ich za gwardię proletariacką w przeciwstawieniu do burżu-azyjnej Gwardii Narodowej.Należy mu wybaczyć ten błąd.Oprócz gwardii mobilów rząd postanowił jeszcze skupić wokoło siebie armię robotnikówprzemysłowych.Minister Marie zatrudnił w tak zwanych warsztatach narodowych 100 tysięcyrobotników, wyrzuconych na bruk przez kryzys i rewolucję.Pod tak piękną nazwą ukrywało siępo prostu używanie robotników do nudnych, jednostajnych, nieproduktywnych robót ziemnychza 23 sous płacy dziennej.Angielskie Workhouses 24 [domy pracy] pod otwartym niebem oto,czym były te warsztaty narodowe.Rząd Tymczasowy spodziewał się, że stworzył sobie w nichdrugą armię proletariacką przeciw robotnikom.Podobnie jak robotnicy zawiedli się na gwardiimobilów, tak tym razem burżuazja zawiodła się na warsztatach narodowych.Stworzyła armiębuntu.Ale jeden cel osiągnięto.Ateliers nationaux tak nazywały się warsztaty narodowe, które propagował Louis Blanc wLuksemburgu.Warsztaty ministra Marie, stworzone w wyraznym przeciwieństwie do Luksem-burga, dzięki jednakowej etykietce dawały powód do całej intrygi omyłek, godnej hiszpańskiejkomedii o podstępnych figlach lokajów.Rząd Tymczasowy sam szerzył po kryjomu pogłoski, żete warsztaty narodowe są wynalazkiem Louis Blanca, a wydawało się to tym prawdopodobniej-sze, że ten apostoł warsztatów narodowych był członkiem Rządu Tymczasowego.Dla burżuazjiparyskiej, która na wpół naiwnie, na wpół świadomie wypaczała istotny stan rzeczy, dla sztucz-nie urabianej opinii publicznej Francji i Europy, owe workhouses były pierwszym urzeczywist-nieniem socjalizmu, który wraz z nimi stanął pod pręgierzem.Warsztaty narodowe nie ze swej treści, lecz ze swej nazwy były wcielonym protestem proleta-riatu przeciwko burżuazyjnemu przemysłowi, burżuazyjnemu kredytowi i burżuazyjnej republi-ce.Przeciw nim więc zwróciła się cała nienawiść burżuazji; w nich znalazła równocześnie punkt,na który mogła skierować swe napaści, skoro tylko wzmogła się dostatecznie na siłach, aby ze-rwać otwarcie ze złudzeniami lutowymi.Całe niezadowolenie, całe rozgoryczenie drobnomiesz-czaństwa również zwróciło się przeciw warsztatom, które stały się wspólnym celem napaści.Zezgrzytaniem zębów drobno-mieszczaństwo wyliczało sumy, które pochłaniali ci darmozjady-robotnicy, podczas gdy jego własne położenie stawało się coraz nieznośniejsze.Pensja państwo-wa za fikcyjną pracę, oto, czym jest socjalizm! szemrali drobnomieszczanie z niezadowole-niem.Warsztaty narodowe, deklamacje luksemburskie, pochody robotników przez miasto wewszystkim tym drobnomieszczaństwo dopatrywało się przyczyn swej nędzy.I nikt nie gorącz-kował się bardziej przeciw rzekomym machinacjom komunistów niż drobnomieszczanin wiszącybez ratunku nad przepaścią.Tak więc w nadchodzącym starciu pomiędzy burżuazją a proletariatem wszystkie plusy,wszystkie rozstrzygające placówki, wszystkie pośrednie warstwy społeczeństwa znajdowały sięw rękach burżuazji i to w chwili, gdy równocześnie na całym kontynencie wysoko wzbierałyfale rewolucji lutowej, gdy każda nowa poczta przynosiła nowy biuletyn rewolucyjny to z Włoch,24Angielska ustawa o biednych, uchwalona w 1834 r., przewidywała zamiast zapomóg udzielanych biednym wgotówce lub w naturze zbudowanie dla nich domów pracy.Domy te, które nazywano Bastyliami dla biednych ,stały się postrachem ubogiej ludności. Red.27to z Niemiec, to znów z najdalszych południowo-wschodnich krańców Europy i podtrzymywałapowszechne upojenie ludu dając mu ciągłe dowody zwycięstwa, które już mu się z rąk wyśli-znęło.Dni 17 marca i 16 kwietnia były pierwszymi potyczkami w wielkiej walce klasowej, którą podswymi skrzydłami ukrywała burżuazyjna republika.Dzień 17 marca ujawnił dwuznaczną sytuację proletariatu, nie pozwalającą na żadne stanow-cze czyny.Demonstracja proletariatu miała początkowo na celu zawrócić Rząd Tymczasowy nadrogę rewolucji, osiągnąć w miarę możności wykluczenie zeń jego burżuazyjnych członków iwymóc odroczenie dnia wyborów do Zgromadzenia Narodowego i Gwardii Narodowej.Ale 16marca burżuazja reprezentowana w Gwardii Narodowej urządziła demonstrację przeciw RządowiTymczasowemu.Z okrzykiem: � bas Ledru-Rollin! ( Precz z Ledru-Rollinem ) demonstrancipociągnęli pod ratusz.I lud zmuszony był 17 marca wołać: Niech żyje Ledru-Rollin! Niech żyjeRząd Tymczasowy! Lud zmuszony był wystąpić przeciw burżuazji w obronie burżuazyjnej repu-bliki, która wydawała mu się zagrożona.Umocnił więc stanowisko Rządu Tymczasowego, za-miast podporządkować go sobie.W ten sposób 17 marca zamienił się w melodramatyczną scenę ijeśli w dniu tym raz jeszcze proletariat paryski zademonstrował swój ogrom, to burżuazją w rzą-dzie rewolucyjnym i poza nim tym mocniej była zdecydowana go złamać.Dzień 16 kwietnia był nieporozumieniem, zainscenizowanym przez Rząd Tymczasowy wspól-nie z burżuazją.Robotnicy zgromadzili się licznie na polu Marsowym i w ujeżdżalni, aby omó-wić swą akcję wyborczą do sztabu generalnego Gwardii Narodowej.Nagle w całym Paryżu, odjednego końca do drugiego z błyskawiczną szybkością rozeszła się pogłoska, że uzbrojeni robot-nicy zebrali się na polu Marsowym pod dowództwem Louis Blanca, Blanqui ego, Cabeta i Ra-spaila, by stamtąd pociągnąć do ratusza, obalić Rząd Tymczasowy i proklamować rząd komuni-styczny [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki