Murawska Anna s Pełnia zbawienia w Chrystusie na przykładzie teologii ks Wacława Chryniewicza

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.F.J.NOCKE, Eschatologia,Sandomierz 2003, 114; Zob.K.G�yDy, Trzy stany bytowania& , w: CZ.S.BARTNIK, Myśleschatologiczna& , dz.cyt., 208.474Por.F.J.NOCKE, Eschatologia, dz.cyt., 114.475Por.L.F.LADARIA, dz.cyt., 829.476Por.K.G�yDy, Trzy stany bytowania& , w: CZ.BARTNIK, Myśl eschatologiczna& , dz.cyt., 208.125o powszechnej woli zbawczej Boga a możliwością potępienia.W tym nurcie mieści sięświęty Ambroży, który opowiada się za duchowym charakterem piekła oraz mówio jego doświadczaniu tu na ziemi, ilekroć życie człowieka sprzeciwia się woli Bożej477.Inni dopatrują się w nauce Ojców na temat piekła dochodzącej do głosu Bożejsprawiedliwości.Akcent ów jest widoczny np.u św.Cypriana w III w., który w wizjipiekła widzi ostateczną zemstę Boga na prześladowcach478, oraz u pózniejszych Ojców,którzy wprowadzają uszczegółowienie co do kary piekła, dokonujące się przed lubpo Sądzie479.Motyw sprawiedliwości z większą intensywnością pojawia się w pózniejszymczasie w teologii scholastycznej.Wywiedziona z Pisma Zwiętego prawda o istnieniupiekła jest związana z przyjęciem sprawiedliwej kary za grzechy.Według świętego Tomasza, Sprawiedliwość Boska wymaga tego, aby całko-wicie został z niej [społeczności] usunięty ten, kto swoim grzesznym postępowaniemna to zasłużył 480.Skutki takiego stanu rzeczy, czyli wyłączenie na wiecznośćze społeczności świętych i skazanie na wieczną karę, ponosi człowiek, który popełniagrzech śmiertelny, godzący wprost w samą miłość Bożą481.Kara, wymierzana skończonemu stworzeniu, nie może być nieskończona w swejintensywności, ale musi być nieskończona przynajmniej pod względem jej trwania.Wina trwa wiecznie i jako taka pociąga, zdaniem teologów, wieczną karę, co wedługnich nie stoi w sprzeczności z Bożym miłosierdziem482.We współczesnej teologii nadal aktualne pozostaje pytanie o wspomnianąnieproporcjonalność winy człowieczej i wiecznej kary483.Miejsce piekła większość teologów tego czasu umieszcza we wnętrzu ziemi lubpod ziemią, z dala od błogosławionych484.Zwięty Tomasz nie stwierdza tego477ZWITY AMBRO%7łY, O dobrach przynoszonych przez śmierć, nr 56, w: ZWITY AMBRO%7łY,Wybór pism, 168-169.478ZWITY CYPRIAN, List 58,10, w: Listy, tł.Szołdarski, Warszawa 1969, 174-175.479Należy do nich zaliczyć m.in.: św.Hipolita Rzymskiego, św.Atanazego, św.Cyryla Jerozolimskiego,św.Cyryla Aleksandryjskiego; Por.Z.KIJAS, Piekło.Oddalenie od Domu Ojca, Kraków 2002, 145.480ZWITY TOMASZ Z AKWINU, Suma Teologiczna, t.XXXIV (Suppl.) q.99, a.1, dz.cyt., 219(S.Th.III Suppl., q.99, a.1).481Por.ZWITY TOMASZ Z AKWINU, Suma Teologiczna, t.XXXIV (Suppl.) q.99, a.1, dz.cyt., 219(S.Th.III Suppl., q.99, a.1).482Zob.ZWITY TOMASZ Z AKWINU, Suma Teologiczna, t.XXXIV (Suppl.) q.99, a.1, dz.cyt., 221(S.Th.III Suppl., q.99, a.1).483Pytanie to stawia szczególnie wyraznie W.Hryniewicz.484Por.J.FINKENZELLER, Eschatologia& , dz.cyt., 211.126autorytatywnie, lecz pisze: Bardziej jednak zgodne z Pismem Zwiętym jest zdanie,że piekło znajduje się pod ziemią 485.Istotnym argumentem w nauce o piekle posługuje się św.Ireneusz gdy mówi,że Bóg nie ma na celu ukarania potępionych, a ponieważ są pozbawieni wszelkich dóbr,sama kara ich ściga486.Pojawia się tu cenna myśl, że piekło nie mówi niczegoprzeciwko nieskończonej dobroci Boga.Przemawia tylko na korzyść przeogromnegouszanowania, jakie Bóg ma w odniesieniu do wolności ludzi, stworzonych na swojepodobieństwo.Bóg nie chce nigdy anulować tej wolności, bez której nie byłobymożliwe przyjęcie jego miłości i łaski.Już same słowa Jezusa w Ewangelii ukazują jasno ważność wyboru, przedktórym każdy człowiek w swoim życiu się znajduje.Nie można uznać za mało znaczącetwarde słowa Jezusa: Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jegokrólestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ichw piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów (por.Mt 13, 41-42).Z drugiejstrony jednak nie mogą one spowodować, iż człowiek zapomni o miłości i miłosierdziuBoga, który pragnie, aby wszyscy ludzie się zbawili (por.1 Tm 2, 4) i który posłałswego Syna na świat, nie po to, by świat został potępiony, ale żeby się zbawił przezNiego (por.J 3, 16nn).Piekło nie jest żadnym świadectwem przeciwko uniwersalnejzbawczej woli Boga487.Należy jednak przypomnieć, odwołując się do fundamentalnego stwierdzeniaJezusa przekazanego w Ewangelii: idzcie precz ode Mnie (por.Mt 25, 41), że piekłopolega na oddaleniu i odłączeniu się od Boga.Według Jana Pawła II, słowa Chrystusasą jednoznaczne w odniesieniu do samej możliwości zatracenia i realności piekła488.To odrzucenie miłości Boga wyraża się poprzez nienawiść do Niego i do bliz-niego, poprzez zamknięcie się wobec blizniego i jego potrzeb.Kto się upiera w tymzachowaniu i w takim stanie jest zaskoczony przez śmierć, pozostaje oddzielonyod Boga.Sam się wyklucza z komunii z Bogiem i błogosławionymi489.Zciśle mówiąc,Bóg nie uczynił piekła.Czynią go jego stworzenia obdarzone wolnością, ponieważodwracają się od Niego.Bóg nie posyła nikogo do piekła: to potępiony odłącza sięi nie chce wejść do ojcowskiego domu.485ZWITY TOMASZ Z AKWINU, Suma Teologiczna, t.XXXIV (Suppl.) q.97, a.7, dz.cyt., 200(S.Th.III, q.97, a.7).486Por.L.F.LADARIA, dz.cyt., 830.487TAM%7łE, 830.488Por.JAN PAWEA II, Przekroczyć próg nadziei, 140.489Por.KKK 1033.127Nauczanie Kościoła idzie po tej linii.Wśród najważniejszych dokumentów490są między innymi te z Synodu w Konstantynopolu (543 r.), który odrzucatymczasowość piekła oraz apokatastazę dla diabłów i bezbożnych ludzi491 [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki