Nowakowski Orfeusz Czas prawdziwej miłoci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Takwięc po siedmiu dniach wreszcie ciebie ujrzałem po określonych dla mnie wydarzeniach, alejeszcze przedtem w ułamku sekund ciebie widziałem, ale ty mnie nie widziałaś, a może znającjuż trochę ciebie, ta smutna wręcz tragiczna twoja minka, może nie była tak całkowicie dla mnie,ale jednak była demonstracją wyższości czy całkowitej obojętności wobec nie tylko mnie, alewobec całego nawet świata, że być może nie umiesz kochać? Być może nie umiesz kochać,a chcesz za wszelką cenę być kochana przez wielu mężczyzn, żeby być dopiero i czuć się odkrytąjak fiołek w lesie? Nie, raczej to nie to, przecież fiołki są nieśmiałe i czekają, aby je ktoś odkrył,a ty jesteś nadzwyczaj ekspansywna, jeżeli nie też zaborcza, wtedy bym nie mógł sobie poradzićz moją miłością w momencie, gdy spełniłaby się według moich oczekiwań, może dopiero wtedybym zrozumiał jak wielka jest twoja miłość, jak wielka mogłaby być twoja miłość, twoje uczucie,ale raczej nie mogące dorównać ogromowi mego uczucia, mej duchowej ekstazy wobec ciebie,chyba, że nasza miłość przerośnie wszystko co do tej pory mogło się bez naszego udziałuwydarzyć, czy jest to możliwe& ?Być może ty nie powinnaś być fiołkiem, ale jesteś jak kwiat paproci leśnej, który zdarzasię tylko wybrańcom i tylko w jedną jedyną noc dla nich zakwita? Chcę być twoimwybrańcem, zakwitnij dla mnie i pozwól mi, żebym mógł ciebie zerwać i zatrzymać przy sobiejuż na zawsze, a może nie powinnaś się dać zerwać, lecz ja tylko powinienem zostać przy tobie?W tej sytuacji w jakiej jesteś, mając już swojego wybrańca i ukochanego, nikt ciebie nie zerwie,gdyż jesteś jak piękny kwiat, a takie są ścinane szybko i młodo, gdybyś miała być kwiatem napewno nie byłabyś różą, za dużo jest już róż, z róży byś mogła mieć jej piękno, z fiołkatajemniczy charakter, z szarotki alpejskiej dumę i niedostępność, z jaśminu odurzający zapach,z konwalii chęć życia i zapach przejmujący na wskroś i tak mógłbym ciebie porównywać, ale, taknaprawdę to jesteś kwiatem paproci, który zakwita raz na jakiś czas.Więc po siedmiu dniach niewysłowionej mej udręki ujrzałem ciebie i nawet mi nie biłoserce jak zwykle, tak szybko i niesamowicie wprost jak oszalałe, tym razem tak nie biło.Każdyzapytałby się dlaczego? Każdy zapytałby się dlaczego, czy to jest możliwe? Widząc ciebie niebiło mi serce tak jak zwykle tylko dlatego, że zamarło z obawy, ze strachu w chwili największegooczekiwania co teraz się wydarzy! Czy to nieraz nie jest śmieszne, co teraz się wydarzy, a comoże się wydarzyć przez pięć może osiem sekund kiedy ciebie mijam? Wielkie i cudownebyło moje zaskoczenie, kiedy po skinięciu głową i powitaniu, zobaczyłem twój błąkający sięuśmiech, nie wiem, może uśmiech pewnego rodzaju aprobaty, może uśmiech sympatii, możeakceptacji czegoś co było w moich oczach, ale nie spodziewałem się tego w tej chwili, po tychsiedmiu dniach niewidzenia ciebie, pocieszam siebie jak tylko mogę w tym bólu i mej miłości dociebie, nie wiem, może to był półuśmiech, ale już na pewno, no prawie uśmiech, dziękuję tobie.Wtedy, kiedy dopiero ciebie minąłem, zauważyłem w ogóle, że mam takie funkcje w organizmiejak oddychanie.Serce oszalało w rytmie dodatkowych nierytmicznych już pulsów, nie jakie tobyło, jakie to jest piękne& Dlaczego ja tak ciebie kocham, nie wiem, to znów jakby jakaś szansaod ciebie, ten twój uśmiech, półuśmiech, a może tylko lekki grymas, że doceniasz to, że tymrazem nie chcę się tobie narzucać i sprawiać dodatkowych niewłaściwych przemyśleń, może [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki