Peter de Rosa Namiestnicy Chrystusax

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie pojawił się żaden anioł.Jezus po prostu umarł.Piotr widział jak żołnierze zdejmują ciało Jezusa i innych.Był zdruzgotany.Krzyż pokazał,że choć Jezus wart był miłości, był fałszywym mesjaszem.Piotr poszedł do domu wraz zeswoimi przyjaciółmi z Galilei.To właśnie w Galilei zobaczył zmartwychwstałego Pana.Usłyszawszy tę historię Paweł zrozumiał, że krzyż nie był końcem, lecz początkiem; budziłzgorszenie, lecz był także zbawieniem.Przekonał innych apostołów, którzy też przeżyli cośpodobnego; oni także widzieli Pana.Pózniej powstały historie o tym, jak to Jezusa pochowano w grocie do której wejścieprzywalono głazem i jak w dniu, pózniej zwanym Wielką Nocą, po odsunięciu głazu okazałosię, że grota była pusta.Historie te były ze sobą mniej lub bardziej sprzeczne, niemniej jednakpotwierdzają to, co czego doświadczyli apostołowie.Jezus nie umarł na krzyżu przeklęty;dzięki niemu stał się Panem i Chrystusem.Był Mesjaszem.Wstał z martwych.Apostołowie powrócili do Jeruzalem i szerzyli swoją wiarę.%7łeby przekonać ludzi, opowiadalitakże o tym, jak to po zmartwychwstaniu Pana jedli i pili razem z nim.Piotr miał szczególnyprestiż.Był Skałą, na której powstała grupa pózniej zwana kościołem i wiarą umacniał swychbraci.Był pasterzem odnajdującym zagubione owieczki; był pierwszym chrześcijaninem.Apostołowie wspólnie czytali pisma Mojżesza i innych proroków.Wynikało z nich jasno, żeukrzyżowanie jest częścią Boskiego planu.Ludzie muszą żyć w cieniu krzyża któryprzyniesie im, tak jak Jezusowi, zbawienie.Przez cały dzień więzień, zanurzony wciemnościach, uśmiechał się.Nic nie mogło stać się ani jemu ani innym apostołom od kiedywiedzieli, że Pan zmartwychwstał.Był cierpiącym sługą Bożym.Czegóż innego pragnął, jaknie tego by mógł służyć, by mógł swoje życie oddać za innych? Dlatego zaniechał przemocy,śmiał się na myśl, że miecz mógłby być pomocny w głoszeniu Dobrej Nowiny.Nie przyszedłby ranić i kaleczyć, lecz by samemu zostać okaleczonym i jeżeli będzie to konieczne - żebyoddać życie, aby rany na jego ciele stały się świadectwem miłości Bożej.Przez pewien czas zastanawiał się, kto właściwie może zostać apostołem.Czy mogą być nimitylko %7łydzi? Jeżeli nie tylko oni, to czy najpierw muszą stać się %7łydami? Odpowiedz znalazłw dziwnym śnie; zrozumiał, że potrzebna była jedynie wiara w Chrystusa.Pózniej wycofał się z tego.Namawiał pogan do przyjęcia żydowskich zwyczajówdotyczących spożywania pokarmów.Jeden z nawróconych udowodnił mu, że się my li. GdyCephas Piotr przybył do to Antiochii, powiedział Paweł, sprzeciwiłem się mu, bo nie miałracji.Powiedziałem do niego: jesteś %7łydem i żyjesz jak poganin.Tymczasem namawiaszpogan by żyli jak %7łydzi.Piotr z pokorą wysłuchał tej uwagi.Popełnił fatalny błąd.Gdyby Paweł go nie poprawił,wieść, że ważna jest jedynie wiara w Chrystusa zostałaby przekręcona już 'na samympoczątku.Piotr i Paweł podzielili się swoją misją: Piotr nawracał %7łydów a Paweł, będącobywatelem Rzymu - pogan.Dużo pózniej, gdy kościelne instytucje istniały już w wielu miastach, Piotr zdecydował sięwybrać do stolicy Imperium.Jezus po swoich narodzinach został wciągnięty do spisuludności przeprowadzonego przez Augustusa a pózniej został stracony przez Rzymian.Ponieważ byli panami świata, właśnie w Rzymie, który według Tacyta był siedliskiemwszelkiego zła, Piotr powinien był nawracać.%7łydzi żyli tam od dawna.Patrzono na nich podejrzliwie, bo - jak robili to inni imigranci - nieczcili Bogów Panteonu.Zakrawało to na zdradę, lecz Rzymianie byli w sprawach wiary dosyćtolerancyjni.%7łydom nie czyniono żadnej krzywdy i nie zmuszano ich do oddawania czcimanes; a w czasach pózniejszych otrzymali nawet status prawny.Nauczanie %7łydów sprawiało Piotrowi sporo kłopotów; uważali go za heretyka.UznawałBiblię, ale nie obrzezanie.Uznawał Abrahama, Mojżesza i Dawida, ale nie ich święta.Dotego jeszcze czcił Boga w dniu innym niż Sabat.Najważniejsze było jednak to, że %7łydzi niewierzyli, iż Jezus był Mesjaszem.W czasie swojego życia nie przekonał o tym nikogo, zginąłjak bandyta, a jego tak zwane zmartwychwstanie widziało jedynie kilka rozhisteryzowanychkobiet.W Rzymie, za czasów Piotra, Pałac Piłata widać było nawet z dużej odległości, a PałacAugustusa błyszczał w słońcu.Piotr był zadowolony, że oprócz kilku grobów, chrześcijanienic nie posiadali.Nie mógł się oprzeć, by nie porównywać swojego Pana z Cezarem.Jezus nie miał armii, byłbezbronny, jeżeli nie liczyć zardzewiałego miecza, który podniósł z ziemi jeden z jegowyznawców.Władzę czerpał z miłości; tylko w ten sposób znajdował posłuch u apostołów iwszelkie tytuły były mu obce.Uciekł i ukrył się na wzgórzach, gdy lud chciał uczynić z niegokróla.Królewskie rządy były sprawą Boga; jego panowania należało się doszukiwać w łasce,skromności i poświęceniu dla Boga i innych.Jeszcze po śmierci Jezus cierpiał za swych braci.Pomagał im nieść krzyż; nigdy nie przyzwoliłby na okrucieństwo, które im nie było całkiemobce.Imperium Jezusa zbudowane było na miłości i pokoju.Dla Rzymian chrześcijanie byli sektą żydowską, sekty zaś uważane były za szkodliwe.Chrześcijanie zostali oskarżeni o posiadanie własnego króla.Piotr wiedział, że Jezus w żadnejmierze nie mógł być rywalem Cezara, tak samo jak jego wyznawcy nie mogli być uważani zazdrajców.Wręcz przeciwnie, wiara czyniła ich lepszymi obywatelami.Neron nie godził się z tym; prześladowanie wywrotowców sprawiało mu przyjemność.Zmusił chrześcijan do odegrania ról w Acteonie; ubrani w zwierzęce skóry, zostalirozszarpani na strzępy przez psy.Dziewiętnastego lipca 64 roku Rzym stanął w płomieniach.Okoliczności pożaru byłypodejrzane.Neron przebywał w Anzio; triumviri nocturni, wojskowi strażacy, nie mieliakurat służby.Rzym płonął przez tydzień, niszcząc dziesięć z czternastu części miasta.GdyNeron wrócił, cesarzowa Poppaea i Aliturus szepnęli mu do ucha: Chrześcijanie.Oczywiście,to oni byli sprawcami pożaru.W cyrku wzniesionym na pięknych Ouintilliańskich łąkach, Chrześcijanie ponieśli zasłużonąkarę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki