Roger Manvell & Fraenkel Heinrich Goring(3)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Lecz G�ring nie był antysemitą z potrzebemocjonalnych; on po prostu stał się antysemitą, ponieważ polityka par�tii wymagała tego od niego.Jeśli wystarczająco kogoś lubił, był gotów zi�gnorować żydowską krew płynącą w jego żyłach.Słynny jest przypadekErharda Milcha, którego ojciec był %7łydem.Aby Milch mógł zostać se�kretarzem stanu w Ministerstwie Lotnictwa G�ringa, jego matka musiałapodpisać deklarację, że poczęła go z nieżydowskim kochankiem. To ja -6powiedział G�ring - decyduję, czy ktoś jest %7łydem! ".W Germany Reborn, książce G�ringa podyktowanej w ciągu kilku go�dzin na zlecenie Anglików, twierdzi on, że to %7łydzi doprowadzili do ruinygospodarkę Niemiec i bezlitośnie udusili swoich gospodarczo słabszychniemieckich gospodarzy".Oświadcza, że dali marksistom i komunistomich przywódców" i że bunt, który naród niemiecki podniósł przeciwkonim, był uporządkowaną, bezkrwawą" rewolucją.W 1934 r.Neurathzawiadomił ambasadora Dodda, że G�ring jest umiarkowany" w kwe�stii żydowskiej, a w oficjalnej biografii G�ringa, napisanej przez Gritzba-cha, pojawia się niewiele informacji o jego kampanii przeciwko %7łydom.Thyssen napisał: G�ring nie jest antysemitą".Jednak w 1935 r.to właś�nie on miał zostać w Reichstagu rzecznikiem Norymberskich Praw Raso�wych, a pózniej aktywnym prześladowcą %7łydów, głównie za pomocą za�rządzeń gospodarczych, które przeciwko nim wprowadził.Nie ma wątpliwości, że G�ring chciał uchodzić za człowieka umiarko�wanego.Lubił wygodę, a fanatyzm go nie pociągał.Chciał unikać tegorodzaju kłopotów, które mogłyby zrodzić następne.Uważał siebie zawielkiego i pełnego wyobrazni organizatora, człowieka o talencie do two�rzenia, natchnionego dyplomatę, którego zadaniem było pogodzenie ży�czeń Hitlera z tym, co można zrobić w państwie.Dlatego do problemużydowskiego podchodził ostrożnie, wiedząc, że może stać się przyczynąwielkiego gospodarczego wrzenia i że nie można go korzystnie rozwiązaćza pomocą pogromów i okrutnych form prześladowań.Preferował wy�muszenia regulowane prawem.Podobnie, jako umiarkowane" postrzegano jego podejście do religiiw Niemczech.Chociaż, jak sam powiedział w Norymberdze, trudno byłogo nazwać bywalcem kościoła", chciał, żeby uważano, że popiera głów�ne jego rytuały - ślub, chrzest, pogrzeb - i czuł, że jako drugi człowiekw państwie powinien dla ludzi o słabej woli" - jak ich nazywał - stano�wić przykład w tej sprawie.Wierzył, że może być użytecznym łączni�kiem" Hitlera w kwestiach religijnych; w końcu - jak powiedział - jegomatka była katoliczką, podczas gdy on sam był protestantem, tak że miał obraz obydwu obozów".Lecz był w pełni świadomy tego, że ko�ścioły mogą być niebezpieczne i księża luksus spokoju muszą opłacić mil�czeniem w kwestiach politycznych.Jak powiedział w Norymberdze: Przy jakiejś okazji powiedziałem Himmlerowi, że według mnie areszto�wanie duchownych nie jest mądrym posunięciem i że jak długo mówiątylko w kościołach, mogą mówić, co im się podoba".Himmler nie zgodziłsię z nim i ci księża, którzy nie lękali się potępiać reżimu, zostali tak samopotraktowani jak ludzie świeccy w nocy i mgle obozów koncentracyj�nych.G�ring początkowo uważał, że lepiej będzie włączyć kościoły pod swójpatronat; w związku z tym powołał wybitnych katolickich i protestanc�kich duchownych do Pruskiej Rady Państwa.W lipcu 1933 r.został za�warty konkordat z papieżem Piusem XI, podpisany przez jego sekretarzastanu kardynała Pacellego, w którym ustalono, że naziści pozostawiąw spokoju główne religijne i społeczne instytucje katolickie w zamian zazobowiązanie, że Jego Zwiątobliwość zakaże księżom w Niemczech anga�żować się w kontrowersyjne kwestie polityczne; w tym samym czasie Hi�tler zobowiązał się dopilnować, aby duchowni protestanccy zostali pod�dani tym samym ograniczeniom.Hitler próbował narzucić swoje przywództwo kościołom protestanc�kim poprzez ruch niemieckiego chrześcijaństwa", na czele którego stałkapelan wojskowy Ludwig Muller; ten ruch dał niewykwalifikowanewsparcie nazistom, lecz reprezentował jedynie mały wycinek wspólnotyprotestanckiej w Niemczech.%7łeby zjednoczyć i kontrolować sekty prote�stanckie, Hitler stworzył Biskupstwo Rzeszy, aby nadzorowało wszystkiesprawy kościoła oraz przepisy dotyczące duchowieństwa i jasno wyraziłswoje oczekiwanie, że M�ller będzie formalnie wybrany biskupem Rze�szy, jakby miało to stanowić wolę większości duchowieństwa.Ducho�wieństwo jednak momentalnie ubiegło ten plan, ponieważ wolało pastoraFriedricha von Bodelschwingha, antynazistę, który był gotów przeciwsta�wić się żądaniu, aby żaden człowiek pochodzenia żydowskiego nie mógłzostać członkiem kościoła protestanckiego.G�ring j ako premier Prus na�kazał rozwiązanie lokalnych organizacji kościelnych, które wsparły Bo�delschwingha.Przez pruskiego ministra edukacji natychmiast narzuciłnadzór cywilny nad duchowieństwem i jednocześnie przejął kontrolę nadsamym kościołem. Z wielkim żalem dowiedziałem się - oświadczył -o dyskusji w kościele, która ostatnio rozgorzała.Od rewolucji w 1918 r.król Prus był Summus Episcopus Kościoła Pruskiego.Według mnie funk�cje Summus Episcopus zostały przeniesione na premiera Prus, a więc namnie.Z tego powodu jakakolwiek zmiana w konstytucji Kościoła nie jestmożliwa bez mojej aprobaty.Rząd nie otrzymał żadnego zawiadomieniaod Kościoła o proponowanym mianowaniu biskupa Rzeszy".W ten sposób Bodelschwingh został bezzwłocznie zwolniony, a M�llerwybrany pierwszym oficjalnie uznanym przez państwo biskupem Rzeszy.Jednak według Heidena Hitler, który został wezwany w czerwcu do Neu�deck na spotkanie z Hindenburgiem, usłyszał od prezydenta, że ingeren�cja G�ringa w wolność kościoła jest nie do przyjęcia i że władza nad ko�ściołem powinna być sprawowana z innego miejsca.Zwiadomy niebezpie�czeństw Hitler przekazał nadzór nad kościołami Frickowi z MinisterstwaSpraw Wewnętrznych Rzeszy.Stosunki między kościołem i państwem miały się szybko pogorszyć,a zjadliwe pogaństwo przywódców nazistowskich wywołało wrogość za�równo ze strony katolików, jak i protestantów.Pastor Martin Niem�ller,który początkowo był sympatykiem Hitlera, został przywódcą ruchu pro�testanckiego sprzeciwiającego się nazistom.Ambasador Dodd wspominagrozby G�ringa, który ponoć wszedł nieproszony na prowadzoną przezbiskupa Rzeszy M�llera konferencję z innymi pastorami i przywódcamikościelnymi, i zaatakował ich, mówiąc, że ma zapis ich rozmów telefo�nicznych, że sieją niepokój w państwie i są na granicy zdrady".Osiem�naście miesięcy pózniej, w lipcu 1935 r [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki