Stiefvater Maggie Wycig mierci

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A jednak,stojąc tutaj i zaglądając w serce stajni Malverna, czuję niewielkie, ale bolesne ukłuciesmutku.Zastanawiam się, czy warto byłoby być Benjaminem Malvernem i wieść takie życiejak on.- W czym mogę pomóc?Patrzę z rozdrażnieniem na swój cień, a potem lokalizuję głos.To stajenny ze świeżowykąpanym siwym koniem czystej krwi.Cóż to za świat, w którym konie się kąpią? Jakkoń w ogóle może się pobrudzić w miejscu takim jak to? Mężczyzna zatrzyma! się wpołowie drogi przez podwórze.Siwy koń go popycha, jednak on go ignoruje.- Szukam Seana Kendricka.Dziwnie brzmi, kiedy mówię to głośno.Wyciągam rękę z jego kurtką, jakby to byłozaproszenie.Czuję, że serce zaczyna mi szybciej bić.- Gdzie jest Kendrick?! - woła stajenny do chłopaka, który właśnie wychodzi zjednego z mniejszych budynków.Naradzają się.Wiercę się nerwowo.Nie spodziewałamsię, że zostanę potraktowana tak poważnie.- W środku - mówi stajenny.- Powinien być w głównej stajni.Nie pytają, czego od niego chcę, ani nie mówią, żebym sobie poszła, chociaż mają teswoje ciekawskie, pomocne miny, jakby tylko czekali na to, co teraz zrobię.Dziękuję imi wchodzę na podwórze.Nie zapominam o dokładnym zamknięciu za sobą bramy, tak jakją zastałam, ponieważ mam świadomość, że niedomknięcie wrót to najgorszeprzestępstwo, jakie można popełnić na terenie stadniny.Udaję, że nie czuję na sobie wzroku stajennych, kiedy wchodzę do budynku.Trudnoo nim myśleć jak o stajni, mimo obecności koni, bo jego zadziwiające wnętrze bardziejprzypomina kościół Zwiętego Kolumbana ze swoim wysokim sklepieniem, kamiennymirzezbami i odbijającym się od nich echem.Brakuje tylko konfesjonału z bezsensownązasłonką.Stajnia z jakiegoś powodu przywodzi mi na myśl skałę, na której jezdzcyrozlewali krew podczas festiwalu.Z wielkim wysiłkiem odrywam wzrok od sklepienia.Chłopak w przejściu wciąższczotkuje kasztanowego konia, więc staram się nie wyglądać jak Finn, kiedy gapi siępożądliwie swoimi ogromnymi oczami.Zarówno stajenny, jak i koń wyglądają czysto iprofesjonalnie, a ja czuję się brudna i nie na miejscu w swoich spodniach, tunice iswetrze z kapturem.Wskazuję miejsce, gdzie uwiąż jest przymocowany do ściany, cojest równoznaczne z zadaniem pytania: Czy mogę pod tym przejść?", a chłopak kiwagłową.Ma taką samą surową, ciekawską minę jak pozostali.Jestem przekonana, że ichzainteresowanie bierze się po prostu stąd, że jestem tu obca.Aż do chwili, kiedy gomijam.- Wiesz, myślę, że masz jaja, żeby startować w wyścigu na tej swojej klaczy -mówi w taki sposób, że biorę to za komplement, chociaż nie jestem pewna, czyrzeczywiście miał nim być.- Dzięki - odpowiadam na wszelki wypadek.- Gdzie mogę znalezć SeanaKendricka? - Znowu pokazuję jego kurtkę.Wydaje mi się bardzo ważne, aby wszyscy wiedzieli, że mam powód, żeby goszukać.Chłopak wskazuje głową w głąb przejścia z rzędem pięknych, lśniących drzwizwieńczonych kamiennymi łukami, jakby każdy boks był świątynią, a konie w ichwnętrzach bogami.Idę do końca, gdzie zauważam zagrodę z jasnymi słupkami zkamienia zamiast żelaznych prętów i charakterystyczny kształt głowy czerwonego ogieraza nimi.Podchodzę cicho do boksu i z początku wydaje mi się, że Seana tutaj nie ma.Niewiadomo, dlaczego mnie to irytuje, ale wtedy dostrzegam go wśród cieni tuż nadpodłogą.Kuca przy nogach Corra, owijając je nad kopytami.Robi to bardzo powoli -najpierw jeden raz przekłada owijkę wokół pęciny Corra, potem spluwa na palce i dotykajego skóry.Następnie okrąża końską nogę ponownie i znowu spluwa.Szyja Corra całyczas jest wygięta; koń wygląda przez małe okienko swojego boksu.Widzi przez nie gołąskałę z odrobiną murawy, uczepionej jej brzegów.Według mnie to raczej nudny widok,al� ogier sprawia wrażenie, jakby przyglądał mu się z przyjemnością.Pewnie lepsze toniż ściany [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki