Anne McCaffrey Statek 4 Miasto, które walczyło

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Czasami.Zależy od tego, z kim grasz. Zajmij się historią wojenną, Channo.To o wiele łatwiejsze pod względempsychologicznym. Nie wtedy, kiedy masz dużą szansę stania się jej częścią westchnęła. Na rany Chrystusa, Happy, rusz tyłek z kanapy i idz zapukać do jego drzwi! Wiesz, żetego chcesz.No, dalej, bądz uczciwa. Najpierw zamierzam się przebrać oznajmiła ponuro, podążając do swojego pokoju. Inie nazywaj mnie Happy rzuciła przez ramię.Dlaczego miałbym cię posłuchać, Channo, skoro zauważyłem, że ilekroć nazwę cię"Happy", robisz to, co ci każę.Nie zrezygnuję z takiej przewagi. Gotowa?! zawołał. Co o tym myślisz?Włączył kamerę w jej pokoju.Miała na sobie prosty, czarny kombinezon, w którym, jegozdaniem, wyglądała korzystnie. Uda ci się.Channa z ponurą miną podeszła do drzwi. "Oto jestem, wzgardzona zalotnica".Pomyśleć, że uczyłam się tego, kiedy byłam w wiekuJoat.Drzwi rozsunęły się.Za progiem stał Amos z uniesioną ręką, gdyż właśnie zamierzałzapukać.Wymienili spojrzenia.Po chwili podeszli do siebie i dotknęli się.Amos wszedł do pokoju i drzwi się zasunęły.Roztapiają się w zakłopotaniu, które oznacza pierwszy krok we wspinaczce na szczytynamiętności.Simeon kazał komputerowi przetransponować tę myśl na ludzki głos.Kiedy już wróciła,wypowiedziana ujmującym głosem spikera, człowiek z kapsuły włączył Bolerc Ravela wywołującą skojarzenia falę dzwięków, które nasilały się i stawały coraz intensywniejsze igłośniejsze, aż do namiętnej, wibrującej kulminacji.Na stole narad wyświetlał scenyprzedstawiające palmy miotane wiatrem i fale bijące o gościnny brzeg, pociągi huczące wtunelach, dzikie bestie ryczące w puszczach i ludzi lepiących na kołach garncarskich wieczyste,falliczne symbole z mokrej gliny. Idealne stwierdził i nagrał program na twardy dysk.Pokazywanie tego w najbliższym czasie nie byłoby taktowne, ale któregoś dnia będą starsi idojrzalsi.Zakładając, oczywiście, że przeżyją następne tygodnie.Ludzie z kapsuł mają dużoczasu do wypełnienia.Słuchał, jak muzyka faluje, wznosi się i opada.Błogosławię was, moje dzieci, pomyślał, zwracając się do Amosa i Channy.A teraz jeszczeraz sprawdzę mostek pomocniczy, który wkrótce będzie podrobionym, prawdziwym centrumdowodzenia SSS-900-C toczącej walkę z Kolnari. ROZDZIAA 16 Hej, Simeonie odezwał się obserwator kontroli ruchu. Tak, Jukę? Sądzę, że coś tu mamy.Simeon skupił większą uwagę na czujnikach.Między innymi z tego właśnie powodu żadenkomputer nie mógł zastąpić koloidalnego mózgu.Pomijając przyrodzony brak nieśmiałości,oczywiście.Komputery wspaniale zbierają i segregują dane, ale tak naprawdę nigdy nie będąumiały interpretować ich w taki sposób, jak człowiek.I nie mają interfejsu, takiego jak między człowiekiem z kapsuły i jego przedłużeniem,pomyślał pyszałkowato Simeon. Tak, coś jest powiedział głośno. Ale co? %7ładnych oznak napędu neutrino odpowiedział Jukę Cielpied.Był nowicjuszem, młodym mężczyzną z jasną czupryną. Ale tamasa tam jest i kieruje się do& Zwięci Pańscy!Nagle senne odrętwienie działu łączności i nawigacji ustąpiło miejsca aktywności. Sygnatury pocisku, wielu pocisków, wystrzelone!Simeon zmówił chotyczną modlitwę.To było t o.Mogli mieć nie więcej niż trzydzieścisekund życia. Zaczynamy nadawać SOS rozkazał. Zakłócona transmisja radiowa! Silniki impulsowe. O rany, teraz odbieram oznaki napędu silnikowego stwierdził Jukę. Po prostuwskoczyli bezpośrednio, a potem poruszali się równomiernie.Cztery.Duże silniki.Charakterystyka mocy dla mas większych nawet niż holownik. Silniki statków wojennych orzekł ponuro Simeon.Pociski nadlatywały ze wszystkich stron.Użył lasera przeciwmeteorowego, który po kilkusekundach zwęglił się i eksplodował widowiskową fontanną parującego syntetyku i metalu. Strumień cząstek neutralnych stwierdził Simeon. A oto raport zniszczeń.DziękiMocom, że chociaż nie uderzyli w zamieszkany sektor.Czerwony alarm.Cały personel do stacjipogotowia ratunkowego.Tym razem nie było zamieszania.T o działo się naprawdę.Simeon włączył swoje czujniki w pokoju wypoczynkowym i nasłuchiwał, mając nadzieję, żesprawy nie zaszły za daleko od momentu, gdy uprzejmie ich zostawił.Niestety, sądząc pocichych odgłosach dochodzących z kwatery Channy, była to płonna nadzieja.Ona nigdy nie uwierzy, że tego nie zaplanowałem, pomyślał.Do ich przybycia zostałagodzina, czujniki pokazały statki zbliżające się z normalnym przyspieszeniem kosmicznym.Alejeśli jej nie powiem, znajdę się w takim samym śmierdzącym bagnie, tyle że w nieco innejsytuacji.W o wiele poważniejszej sytuacji.Dobra, co będzie, to będzie, zdecydował i wydałdzwięk imitujący pukanie do drzwi.Channa zamarła, a Amos zwolnił. Zabiję go powiedziała.Amos zachichotał i pocałował ją.Jęknęła, gdy poruszył biodrami. Może zapytaj najpierw, czego chce? poradził jej. O CO CHODZI? No, wróg jest już w zasięgu czujników.Cztery ciężko uzbrojone statki.Przewidywanyczas przybycia: za czterdzieści jeden minut.Przepraszam, ale musieliście dowiedzieć się o tym!Channa przyciągnęła Amosa do siebie ramionami i nogami. Mamy& dość czasu- wydyszała. I jeśli& przestaniesz, to cię zabiję.Kadłub stacji zadzwięczał jak gigantyczny dzwon, gdy odłamek pocisku uderzył wpodprzestrzenną antenę.Autentyczne alarmy zawyły żałośnie [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki