Coulter Catherine 01 W objęciach diabła(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nie miałajeszcze okazji zwiedzić Palazzo Ducale ani słynnej Sala del Gran Consiglio.Anuż, myślał sobie Scargill z optymistycznym uśmiechem, a nuż sprawi jejprzyjemność spacer po tych przepięknych wnętrzach.SRZostawili konie młodzieńcowi, którego Scargill dobrze znał, i wspinalisię w labiryncie wąskich uliczek, aż dotarli do Via San Lorenzo.Widoki, za-pachy i odgłosy miasta zawsze wydawały się Cassie fascynować, podobnie by-ło i tego dnia.Tylko że w Genui, powiedziała Cassie do Scargilla, ciężko dy-sząc, chyba się nie da normalnie spacerować.Scargill, któremu także wystąpiłyna czoło krople potu, gorliwie się z nią zgodził i zaproponował, żeby zatrzyma-li się w małej kawiarni na powietrzu.Po wypiciu szklanki zimnej lemoniadyScargill zostawił Cassie w towarzystwie Girolama, a sam udał się do PalazzoDucale, gdzie miał nadzieję wystarać się dla niej o wejście.Girolamo, niski, żylasty mężczyzna w średnim wieku, ciągnąc się za leweucho, kaprawymi oczami lustrował każdego mężczyznę w promieniu dziesię-ciu metrów.Damom tak uważnie się nie przyglądał, chyba że były młode imiały uśmiechnięte buzie i promienne spojrzenia.Przysiągł hrabiemu, że ma-donna zawsze będzie przy nim bezpieczna i nie miał najmniejszego zamiaruzawieść hrabiowskiego zaufania.Cassie przyglądała się ciekawie skromnie odzianym dżentelmenom i da-mom, którzy przechodzili obok ich stolika.Większość z nich wycierała zro-szone od wysiłku twarze.Zwiergot kobiecych głosów rozlegał się nad ich gło-wami, gdzie sąsiadki gawędziły ze sobą z balkonów.- Buon giorno, signorina - zabrzmiało miękkie melodyjne powitanie.Cassie obróciła głowę i zobaczyła, że nachyla się nad nią hrabina Giusti.Przypomniało jej się każde jadowite słowo, które ta kobieta wypowiedziałatamtego wieczora w willi Parese, ale opanowała się i chłodno skinęła głową.- Czyż nie ładna dziś pogoda, signorina? - ciągnęła Giovanna, niezrażonazimnym pozdrowieniem.Podniecała ją myśl, że ta mała Angielka wreszcie znajduje się tu, w Ge-nui, a nie zamknięta w willi Parese, gdzie hrabina nie miała wstępu.SR- Il tempo � bello - zgodziła się z nią Cassie w kwestii pogody.Obserwowała smukłe palce hrabiny, które muskały bogatą koronkę upiętąszykownie na wydekoltowanym gorsecie.Giovanna z nonszalancją odprawiłasłużącą i utkwiła wzrok w najeżonym Girolamie.- Ależ, signorina, nie potrzebujesz chyba, żeby ten człowiek cię ochraniałprzede mną.Girolamo otworzył usta, żeby zaprotestować, bo doskonale wiedział, żenic dobrego z tego nie wyniknie, jeśli madonna wda się w rozmowę z dawnąkochanką hrabiego, ale Cassie go uspokoiła.Jeśli nie chciała jej obrazić, niemiała za bardzo sposobu na pozbycie się hrabiny.- Girolamo - powiedziała, siląc się na swobodny ton.- Obawiam się, żelemoniada szczególnie ci nie zasmakowała.Po drugiej stronie ulicy jest lokal,gdzie możesz dostać coś bardziej.ożywczego.- Si, madonna - niechętnie zgodził się Girolamo.Rozejrzał się jeszcze w poszukiwaniu Scargilla i rzucając uśmiechniętejhrabinie udręczone spojrzenie, oddalił się.- Madonna - powtórzyła z namysłem hrabina i z wdziękiem usadowiła sięw krześle Girolamo.- Jakie to okropnie.osobliwe.Czy sama kazałaś się taknazywać, signorina?- Nie - krótko odpowiedziała Cassie.- Nieczęsto zjawiasz się w Genui, signorina.- Zbyt jestem zajęta różnymi rzeczami w willi Parese.- Ach, tak.Natomiast hrabia, jak mniemam, spędza ostatnio w mieściewiększość swojego czasu, doglądając interesów i innych.spraw.Wygląda nato, że willa Parese nie stanowi już dla niego takiej atrakcji jak kiedyś.SRNa dzwięk prowokacyjnych słów hrabiny Cassie zacisnęła palce na wy-sokiej szklance.Nieufnie popatrzyła na idealnie owalną twarz hrabiny, ale sięnie odezwała.- Jego lordowska mość nie podaje ci powodów swoich częstych nieobec-ności?- Jestem pewna, signora, że możesz mówić prościej i konkretniej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki