Eo Engholm, Stellan Vivo vokas

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pli bone tuj reiri hejmen, tre malra-pide, kaj raporti, ke vi feli�e venis en vagonon. Ne, ne, diris Eriko.Nun venu! Ni ne havos scenojn, kajvin �i ja konas.Ajna alvenis jam anta� ili kaj promenis tien kaj reen anta�97VIVO VOKASeLIBROla stacidomo.xi konfuzi�is, kiam �i ekvidis Johanon, sed Erikotrankviligis �in. Mi ne sukcesis restigi Johanon hejme kaj tial devis ra-konti al li, ke vi estas tie �i kaj kial.xi rigardis Johanon kaj iomete ru�i�is.Pala rideto aperis enla rigide serioza viza�o.xia �eniteco malaperis. Johanon mi ne timas.Mi devus kompreni, ke vi ne suk-cesis forkuri de li.Eriko iris a�eti bileton.Poste restis ankora� dek kvin minu-toj �is la trajno, kaj Ajna proponis, ke ili promenu. Promenu vi amba�, mi restos tie �i kaj gardos la valizon,diris Johano. lru kun ni, diris Eriko.Ni ne havas ion por ka�i por vi, kaj�ajnas pli nature, ke ni �iuj iras kune.Ili promenis en la malgranda parko malanta� la stacidomokaj en la aleo, kiu estas inter la stacio kaj la �oseo.Jam estiskrepusko, kaj la aero estis nevarma.Tien kaj reen ili iris, sen-cele kaj maltrankvile, jen en lumbrilo de lampoj, jen enka�anta ombro de arboj.Eriko kaj Ajna preska� ne interparolis.Eriko nur donis al�i jen kaj jen iun lakonan konsilon, kaj �i respondis per simplajes.Unu solan fojon �i parolis, kaj la vo�o tremis, kiam �ipetis, ke li balda� skribu: el Gotenburgo, el Parizo, el Hispa-nujo.Ili a�dis la trajnon en malproksimo.Ajna kaj Eriko haltis,turnis sin unu kontra� la alia kaj prenis la manojn unu de alia.Ili kvaza� rigidi�is.Ajna ektremis, kaj subite �i metis siajnbrakojn �irka� lian kolon, kaj ka�is la kapon �e lia brusto.Sedjam post momento ili rapidis al la kajo.La trajno apena� haltis, kiam Eriko malfermis la peronan98VIVO VOKASeLIBROpordon kaj saltis supren.Li turnis sin, klinis sin kaj premis lamanon de Johano.Poste li premis la manon de Ajna kaj de-nove rektigis sin.Johano rigardis lian viza�on.Tiel mildan kajpuran brilon li neniam vidis en la viza�o de Eriko.Sed kiamli rektigis sin, malmoli�is denove liaj trajtoj.Kaj jen la radoj post minuta ripozo denove komencas tur-ni�i.Eriko svingas la manon, ili svingas la siajn, lia viza�o ma-laperas, la tuta trajno malaperas en la krepusko, kaj en la kre-pusko formortas anka� la bruo de la radoj.Johano turnis sin al Ajna.Sinka�e �i klinis la kapon, kaj lakorpo tremis.Nek vorto nek �emo venis de �i. Venu! flustris Johano ordone, kaj ili rapide foriris.Kiam ili estis en la senhoma aleo, �i proksimi�is al li kaj�ovis sian manon sub lian brakon kvaza� ser�ante apogon.En la unua momento li ne sciis kion fari, �ar neniam li pro-menis tiel, sed instinkte li levis la suban parton de la brako,kaj tuj �i metis sian manon sur �in kaj peze apogis sin sur li.Per la alia mano �i tenis po�tukon anta� la okuloj, dum �isilente, sed nereteneble plorsingultis.Kiam ili atingis la �oseon, Johano hezite haltis, sed li nesciis, kion fari al �i.xi ankora� pli peze apogis sin sur lia brakokaj provis �esigi la ploradon.Kun ankora� ka�klinita viza�o�i rompite flustris al li: Eriko, iru kun mi iomete, mi ne povas tuj iri hejmen.xi ne rimarkis, ke la lango ripetas, kion diras la penso.Johano komprenis la eraron kaj ne atentigis �in pri �i. Jes, jes, mi iros kun vi, li flustris responde.Sen ion demandi Johano turnis sin al sudo, kaj ili transirisla fervojon.Li intencis iri suden, sed Ajna turnis lin al la �oseoal oriento, kiu iras paralele kun la fervojo.99VIVO VOKASeLIBRO Ne tien! �i diris.�u vi forgesis, ke ni nun lo�as en Pa�te-jo? Eble oni ne vidus min, sed pli bone iri alian vojon.Kiam ili atingis la �osean ponton sude de la fervoja ponto,Ajna haltis kaj klinis sin kontra� la barilo, ankora� tenante labrakon de Johano.xiaj singultoj �esis, sed ankora� �i neniondiris.Johano ankora� ne sciis, kion diri al �i.Kune ili rigardas en la akvon, kiu brilas nigre sub ili,a�skultas la susuran pla�don de la fluado kaj la a�tunansusuron en kronoj de alnoj kaj betuloj.Homoj ne trovi�as enla proksimo, kaj se ili venus, oni rimarkus ilin de malproksi-me.Oni povas sen�ene stari tie kaj rigardi la akvon kaja�skulti la susuron, oni povas sen�ene elplori la larmojn, onipovas sen�ene interflustri, se oni trovas vortojn.Laci�inte �i apogas sin kontra� li [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki