Eo Vallienne, Henri Kastelo de Prelongo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.—Ne faru tion, mi vin petegas: estas la Regno kiu ¸in ekkaptus.—Tiam kion fari?—Jen estas tio, kion mi intencas peti de via malavareco.Restu oficiale la heredinto de la dukino, kaj donu al mi sekrete la monsumon, kiun mi bezonas por açeti ÿipon, ¸in ekspluati kaj pagi ¸ian ÿipanaron.Poste sen ia bedaûro, mi delasos al vi la restaîon.—Mi rimarkigos, aldonis Laûrento maldelikate, ke en tia aran¸o vi trovos grandan profiton.Çar se vi ne akceptus la proponon de mia mastro, por daûrigi sian vivadon li havus nur unu rimedon, konstatigi de la publika estraro, ke li ne estas malviva.En tiu okazo, çar la tuta posedaîo de sinjorino lia patrino al li revenus rajte, ne restus al vi eç unu monero.—Kio povas vin rajtigi al la elparolado de tiel insultaj vortoj, ekkriis Henriko, ofendita en sia indeco.685KASTELO DE PRELONGOeLIBRO—Mia bona sed mallerta amiko, diris la duko, sin turnante al Laûrento, en la frazo elparolita de vi trovi¸as tiom da sensencaîoj kiom da vortoj.Senkulpigu lin, mia kuzo.Li estas sindonema servisto; sed lia amikeco al mi kelkafoje lin transirigas trans la permesitaj limoj.Sed mi scias ke vi estas tro grandkora, tro malprofitema por obei tiajn kalkulojn.La duko prezentis la manon al la kavaliro, kiu ¸in prenis kaj premis.Sed memorante pri la malestimo, kiun oni sentis al li en la familio de Gastono, li ne povis sin deteni, kaj aldonis iom ironie:—Mi bedaûras, ke oni ne sendis al mi mortleteron.Çar mi estus konsiderinta kiel veran devon mian çeeston çe via entombigo.Gastono ridetis pro tiu iom funebra ¸entilaîo: kaj la du junuloj sin okupis pri monaj aferoj.—Çu vi havas hejme renttitolojn tuje vendeblajn? petis sinjoro de Blasano.—Certe.—Por kia monsumo?—Por unu miliono çirkaûe.—Çu vi povas ilin doni al mi?—Plezure.La kavaliro malfermis sian kason, eligis el ¸i kelkajn paketojn da renttitoloj por la portanto, kaj ilin donis al la duko, kiu eliris, varme dankante sian kuzon pro la 686KASTELO DE PRELONGOeLIBROgrandega servo de li farita.Kiam Gastono estis elirinta, Henriko ekbruligis cigaredon:—Dio mia! li diris, kiom da malprudentaîoj fari¸as la homaj pasioj.Nu, Scienco estas vere la plej bona el çiuj amatinoj, kaj la sola kiu neniam perfidas.Kaj kvazaû nenio estus okazinta, la juna scienculo daûrigis la ordigon de sia herbujo.Post unu monato, la Havraj lo¸antoj rigardis la elvetu-ron de ÿipo, kiu ilin forte mirigis.Tamen tiu plezurÿipo prezentis mem neniun neordinaran vidaîon: kontraûe ¸i similis çiujn tiuspecajn markonstruaîojn.Sed tio, kio ekscitis superraezure la scivolon de çeestantoj estis la nomo de ¸i portita kaj la mistero çirkaûanta ¸ian pose-danton.Sur la postaja tabelo legi¸is tiu vorto la Fatalo, pentrita per grandaj blankaj literoj sur nigra fundo.Oni al si rakontis orele, ke çiuj formrilatoj necesaj por la açe-to de tiu ÿipo kaj la dungo de ¸ia ÿipanaro estis faritaj de viro kvindekjara çirkaûe, en la nomo de ia sinjoro Nihil, kiun neniu vidis.Tiuj, kiuj iom konis la latinan lingvon, estis fieraj sciigante al la malkleruloj ke tiu vorto signifas Nenio.Do laû ilia opinio la vera posedanto de tiu ÿipo ekzistis nur image.Sed kiam ¸i estis en la profundaîoj de l’horizonto punkto apenaû videbla, nur rekonebla per la fumfasko lasita malantaû ¸i, çiu revenis al sia 687KASTELO DE PRELONGOeLIBROkutima laboro: kaj post du tagoj neniu zorgis plu pri tiu mistero.Dezirante perdigi sian postsignon, Gastono rekomendis al Laûrento, ke li plenigu la ÿipinternon per sufiçe da nutraîoj, por ke ili daûru dum dekok monatoj: çar la duko aû prefere sinjoro Nihil volis albordi¸i nenien.En la pasinta tempo lia patro havis multajn rilatojn kun la diplomatiistaro; kaj en la Unigitaj Ÿtatoj, en Brazilujo, en en la Ar¸enta Respubliko li timis, ke oni lin rekonos.—Nun, li diris, la civilizacio penetris çien: la tero fari-¸is tute malgranda.Oni faru eç unu paÿon en iu ajn urbo de la terglobo, kaj tuj oni estas renkontata de malnova kamarado.— Vivadi fizike, esti malviva morale, li aldonis mal¸oje, tia estas mia estonteco.Ÿipo na¸anta en la plenmaro estas konsiderebla kiel flosi¸anta çerkujo.Pro tio ne ekvidinte la teron eç de malproksime, li trairis la tutan Atlantikon de nordo Suden: poste rondirinte çirkaû la Horna promontoro kaj ¸in transirinte, la Fatalo vagadis en la vasteco de Pacifiko.Tiu aventura kaj sana ekzistado, en kiu la dan¸ero estas hodiaû venkita nur por reaperi la morgaûan tagon, pligrandigis çe Gastono muskolan energion ¸is nun nekonitan.Jam la impreso de li sentita, kiam li veki¸is meze de malvivuloj, produktis en lia nerva sistemo profundan kaj savantan reagon.La atmosfero saturita de oksigeno, 688KASTELO DE PRELONGOeLIBROkiun li nun spiras, redonante al lia malriçigita sango la vivecon, kiu mankis al ¸i, finis la agon de la resanigo.Multajn fojojn la ÿipo estis atakita de teruraj ventegoj: kontraû la dan¸ero, anstataû sveni, kiel li certe estus farinta en la pasinta tempo, la junulo kontraûe mirigis la maristojn per sia sentimo kaj sia kura¸o.Ian tagon la Fatalo veturis en la antarktika regiono apud la 60° da lar¸o.Glaciero flosi¸anta devenanta de la polu-sa glaciegaro, penetris en la akvoturni¸on de la ÿraû-bego, kaj ¸in rompis.La ÿipo trovi¸is sur la 120° da ori-enta longo, je kvin cent mejloj for de çiu lo¸ita lando.Ne ÿajnis ebla la daûrado de la voja¸o en tiaj kondiçoj.Trafi Melbournon, la plej proksiman havenon, tial estis la plej prudenta konduto.En tiu urbo tiel juna, sed tamen tiel jam grava oni povos facile ripari la difektaîon: poste la Fatalo daûrigos sian sencelan kuradon tra la Oceanoj.Gastono estis çagrena pro tiu akcidento, kiu lin devigos al kontakti¸o kun homaj estaîoj.Tamen post longa pripensado li rekura¸i¸is.—Aûstralio ne similas Amerikon, li diris.Mi estas preskaû certa, ke mi en ¸i konas neniun.Kiam eç mi erarus, kredeble mi estas nun sufiçe aliformigita, por ke ne povu min rekoni tiuj, kiuj min iam vidis.Tiel longe kiam la junulo estis duko de Blasano, çiutage li sin zorge razigis de sia çambristo: sed de kiam li 689KASTELO DE PRELONGOeLIBROfari¸is sinjoro Nihil, li lasis kreski sian barbon, kiu çir-kaûis lian viza¸on de felo dika kaj frizita.Plie la mara vento kaj la suno tropika tiel bronzumis lian viza¸-koloron ke li estis nun vere nerekonebla.Sola la sono de lia voço, kiun li ne estis kapabla ÿan¸i, povis ankoraû lin perfidi.Post dekkvin tagoj de malfacila marveturado sur maro malkvieta kaj en kontraûa vento, la Fatalo, kiu povis antaûeniri nur per veloj, îetis la ankron en la Melbour-na haveno.Sep monatoj jam fluis de kiam Gastono delasis Francujon; kaj por la unua fojo li estis sentonta sub siaj piedoj paÿejon alispecan ol la movi¸antan ferdekon de sia ÿipo.Unue li decidis, ke li ne delasos sian kajuton, dum la tuta tempo, dum kiu efektivi¸os la riparo de la ÿraûbe-go.Sed la in¸enieroj al li rimarkigis, ke la ÿipo havas en sia ÿelo difektaîojn multe pli gravajn ol konjektis la ÿipestro.Oni estos devigata ¸in meti en senakvan riparejon.Çar en tiaj kondiçoj la Fatalo estante okupita de laboristoj fari¸is loko tute ne lo¸ebla, la junulo estis devigita peti rifu¸ejon en la hotelo de la ûrbo.Funde de sia animo, Gastono sin sentis feliça pro tio.De tempo tiel longa li vidis nur la çielon kaj la akvon, ke li vere soifis la teron [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki