Eo Nemcova, Bozena Avinjo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Kvankam iuj konsolis la ali-ajn, kvankam la gastejestro kaj Kristla ne sufi�is porkranver�i, e� M�la helpis servi la gastojn, kvankamla junularo kantis gajajn soldatajn kantojn, por sin kura-�igi, tamen �io estis vana; e� ne unu ebrii�is, kiel okazede rekruti�o.Tiam ili ornamis la �apojn per verdaj pin-globran�oj, �ojkriis petole, trinkis, kantis por superi kajvenki la timon kaj senkura�econ.E� la plej belkreska kajla plej bela junulo havis ja ankora� iom da espero.Kromtio flatis ilin la beda�rado de la knabinoj, ili �ojis pro laamo de la gepatroj, kiu en tiaj momentoj supren el�pru-cas kiel varma fonto, ka�ita interne de la tero, ili fieri�ispro la priju�oj de la konatoj: Ho, tiu ne revenos, tiaknabo rekta kiel pino tiajn soldatojn ili �atas. Pertiaj dol�aj gutoj la vanteco mildigis la maldol�an trin-ka�on, kiun la neevitebla devo metis anta� ilin; kaj maletio, kio dol�igis al la sanaj, belaj knaboj tiun malgajanvojon, tio �in malfaciligis al tiuj, kiuj ne bezonas timi,kiuj konsciis pri siaj korpdifektoj.Kelkaj vantuloj �in tieldolore toleris, ke ili estus preferintaj fari�i soldatoj ola�skulti la kriojn: Pro vi ne bezonas plori la patrino, vine �uros je tamburo, vi ne atingas la �trumptenilon dehundo; a� Knabo! lasu vin rekrutigi al la rajdistoj, vihavas krurojn kiel la bovo kornojn, kaj similajn mok-�ercojn, per kiuj oni ilin regalis.320AVINJOeLIBROAvinjo eniris en la gastejon, sed ne iris en la �ambron;ne tial, ke tie estis sufokiga atmosfero, sed peza nubo dadoloro, kiu premis la korojn de �iuj kaj kovris kiel vua-lo la viza�ojn, �in afliktis.xi komprenis, kion sentas lamal�ojigitaj patrinoj, el kiuj unu interplektis la manojnen muta doloro, alia senvo�e ploris a� la�te �emplendis;kion sentas la junulinoj, kiuj sin �enas montri sian mal-�ojon, kaj tamen ne povas senplore rigardi la palajn ju-nulojn, kiuj trinkante fari�as pli malgajaj kaj volantekanti ne povas elpu�i la vo�on.xi komprenis, kion sen-tas la patroj nubmiene sidantaj �e la tablo, kiuj nenionparolas kaj pri nenio alia pensas, ol kie trovi estontekompenson por la laboremaj junuloj, kiuj estis ilia dek-stra mano, kiel ne mal�oji sen ili, kiel ne senti ilian dek-kvarjaran forestadon.Avinjo sidi�is kun la infanoj en la�ardeno.Post momento venis tien Kristla turmentita, plormal-seka, pala kiel muro.xi volis paroli, sed �ian bruston pre-mis �tono kaj la gor�on �i havis kvaza� �nurligitan, �i nepovis diri e� vorton.xi apogis sin je trunko de florantapomarbo.Estis la sama pomarbo, trans kiun �i dum lafesto de sankta Johano �etis la florkronon.�i transflugis,kaj nun, kiam estis plenumota la espero pri kuni�o kunla amato, �i devis adia�i.xi kovris sian viza�on per blan-ka anta�tuko kaj la�te ekploris.Avinjo �in ne malhelpis.321AVINJOeLIBROAlvenis M�la.Kien malaperis tiu floranta viza�o, tiuviveco de la okuloj! Li estis kvaza� skulptita el marmo-ro.Silente li prezentis al avinjo la manon, silente li �ir-ka�prenis ls amatan knabinon, kaj eltirante el la brustobroditan naztukon, kiun �iu junulo ricevas de sia knabi-no kiel pruvon de la amo, vi�is per �i siajn okulojn.Ili nediris unu al la alia, kiel profunda estas la kordoloro, sedkiam eksonis el la gastejo strofo de la kanto: Pro niadisi�o du koroj mal�ojos, du koroj, kvar okuloj tage-nokte ploros, Kristla �irka�prenis forte sian amaton kaj�emplorante ka�is la viza�on sur lia brusto.Tiu kantoestis resono de la melodio, kiu sonis anka� en iliaj korojsen�ese.Avinjo stari�is, sur �ia vango fluis larmo, anka� Ba-runka ploris.La maljunulino, metante la manon sur la�ultron de M�la, diris emocie: Dio vin akompanu kajkonsolu, Jakub! Faru, kion vi devas, volonte, kaj �i ne�ajnos al vi malfacila.Se Dio sukcesigos mian intencon,via disi�o ne da�ros longe.Esperu! Knabino, se vi linamas, ne plipezigu lian koron per via plendado [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki