Huenermann Wilhelm więty i diabeł

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Upadł nakolana przed tabernakulum i podziękował Bogu za światło, jakim go raczył oświecidwśród ciemności nocy.CUD MAAEJ ZWITEJ (1843)Ksiądz Vianney spędził cały dzieo w konfesjonale.Opuścił go dopiero wieczorem,żeby odprawid nabożeostwo majowe.W kościele nabitym ludzmi wszystkie głowyzwróciły się w stronę księdza, który ciężkim i zmęczonym krokiem wstępował naambonę.Ledwie dosłyszalnym głosem rozpoczął kazanie o Matce Bożej.Po paruzdaniach chwycił go straszny atak kaszlu.Twarz poczerwieniała na skutek czynionych125wysiłków, by odzyskad oddech.Rękoma uchwycił się kurczowo parapetu ambony, bozaczął się chwiad i słaniad, jak drzewo pod uderzeniami topora.Słuchacze stali niczym porażeni.Jan Pertinand wbiegł szybko po schodkach naambonę, by podtrzymad omdlewającego proboszcza z Ars.I przybył w samą porę.Wsparłszy się ciężko na ramieniu młodego nauczyciela, dowlókł się na plebanię.Trząsłsię cały z zimna i gorączki.Rozebrano go i położono na jego nędznym postaniu.Szybkowezwano lekarza.Kiedy przybył doktor Saunier, chory stracił przytomnośd. , Co mu jest? zapytał drżącym głosem Jan Pertinand. Pewno ostrezapalenie płuc odrzekł lekarz, kiwając głową.- Potrzebuje dobrej opieki i nie możnago na moment zostawid samego. Czy stan chorego jest aż tak poważny? zapytałjeszcze nauczyciel. Jest bardzo poważny.Lada moment może przestad bid serce.Jestzupełnie zużyte.Przede wszystkim zaś trzeba mu się postarad o lepsze łóżko.Jeszcze tego samego wieczora hrabia Klaudiusz des Garets kazał przynieśd naplebanię wspaniałe materace, na których ułożono wychudłe ciało biednego proboszcza.Lekarz przepisał mu także środki na wzmocnienie serca.Zaraz postarano się o nie.JanPertinand czuwał przy chorym całą pierwszą noc, gdyż był nieprzytomny i trzęsły nimdreszcze.W nocy przyszedł stary Mandy i chciał zastąpid nauczyciela, lecz ten nie zgodziłsię na to. Dopóki mi sił starczy, nie opuszczę go. Z nim i Pan Bóg opuści naszą wioskę westchnął wójt. Musimy wezwad księdza podjął na nowo Pertinand. Koniecmoże nastąpid wcześniej, niż myślimy.Będę niezmiernie panu wdzięczny, jeśli panzechce się tym zająd. Ależ oczywiście odrzekł wójt, opuszczając pokój.Nad ranem gorączka nieco opadła.Ksiądz Vianney obudził się, spojrzał wielkimioczyma na Pertinanda i z trudem wypowiedział: Mój Boże, to już biały dzieo.Muszęiśd do kościoła.Ludzie na mnie czekają przy konfesjonale. Ksiądz jest chory, księżeproboszczu odrzekł nauczyciel, przytrzymując księdza, który usiłował podnieśd się.Opadł jednak z powrotem na poduszki, wydając bolesny jęk. Moje biedne ciało jużwięcej nie może.Ksiądz Valentin, proboszcz z Jassans i spowiednik księdza Vianneya, nie zwlekał zprzybyciem. Przychodzi ksiądz w samą porę.Właśnie chcę się wyspowiadad rzekłcicho proboszcz z Ars.Tymczasem kościół nie opróżniał się z modlących się ludzi.Pielgrzymi i parafianie klęczeli przed wszystkimi świętymi obrazami ze łzami w oczach.Zsąsiednich wiosek przybyli także księża: Renard i Lacote, obaj pochodzący z Ars, ksiądzRaymond z Savigneux, ksiądz Dubois z Fareins, dziekan z Trevoux, proboszcz z Miserieux. Wszyscy modlą się bez przerwy za księdza. powiadomiła chorego KatarzynaLassagne. Dzieci składają swoje ofiarki w intencji księdza proboszcza.Pewnadziewczynka obiecała Panu Bogu swoją najpiękniejszą lalkę, jeśli przywróci księdzuzdrowie.126 Mój Boże, tyle hałasu z powodu jednego biednego starego proboszcza! odrzekł ksiądz Vianney, uśmiechając się mimo cierpienia. Ale dobrze, niech się modlą.Chciałbym jeszcze kilka lat pożyd.Inaczej stanę przed moim Sędzią z pustymi rękoma.Takmało dobra zrobiłem. Ależ stanie ksiądz z rękami przepełnionymi dobrymi uczynkami odrzekłksiądz Valentin, spowiednik. Obym się tylko mógł uchwycid sutanny księdza westchnął ksiądz Blandon a na pewno wszedłbym razem z księdzem do nieba. Nie rób tego, przyjacielu odrzekł proboszcz z Ars, patrząc rozweselony natuszę swego konfratra, bo moja sutanna jest już dosyd licha, a brama niebieska jestciasna.W takim wypadku obydwaj gotowi byśmy byli pozostad na zewnątrz.Hrabia des Garets sprowadził z Lyonu trzech sławnych lekarzy.Ale oni takżeorzekli, że stan chorego proboszcza jest beznadziejny.Ksiądz był prawie cały czasnieprzytomny.�smego maja, w rocznicę urodzin, odzyskał przytomnośd i na widokdoktora Saunier i jego trzech kolegów zażartował: Teraz muszę stoczyd ciężką walkę. Z czterema lekarzami.Gdyby przybył piąty, byłbym przegrany. Jest księdzu lepiej,bo może żartowad zauważył z ulgą hrabia.Jednakże tego właśnie dnia stan chorego pogorszył się do tego stopnia, że lekarzestracili wszelką nadzieję.Hrabia i Pertinand czuwali przy chorym, który prawie stalerzucał się na łóżku.Widocznie prześladowały go jakieś straszne zjawy. Tej nocy powiedział ksiądz Vianney, gdy rano opadła nieco gorączka słyszałem triumfalne rykiszatanów: mamy go, mamy go, teraz on już jest nasz, wrzeszczeli mi do uszu.Ludzie z Ars i pielgrzymi cisnęli się do drzwi plebanii, żeby się czegoś dowiedzied ochorym.Tym zaś, którzy czuwali, nie zawsze udawało się powstrzymad tłum, którywdzierał się do pokoju. Pozwólcie im mawiał dobry proboszcz pozwólcie dzieciom przyjśdzobaczyd ojca.Pielgrzymi chcieli spowiadad się z grzechów przed prawie konającym.Odsyłano ich, więc do księdza Lacote, który obsługiwał parafię, lecz konfesjonał w kaplicyświętego Jana Chrzciciela był pusty. Pozwólcie mi uklęknąd na progu jego pokoju prosiła księdza Renarda pewnadama z Lyonu żeby, chod na mnie spojrzał i pobłogosławił.To błogosławieostwowniesie nieco pokoju do mojej duszy.Klaudyna Rymond-Corcevay, która straciła mowę na skutek ciągłej anginy, niechciała opuszczad Ars, zanim Pan Bóg nie zadecyduje o życiu swego sługi.Znalazłagościnę u pani Favier.Rano jedenastego maja udało się jej dostad do pokoju chorego,który dopiero, co odzyskał przytomnośd.Podała mu tabliczkę, na której wypisała swojąprośbę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki