Kornew Paweł Przygranicze 01 Sopel 01 Fort

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.długości czterdziestu kilometrów.Chcesz, też ci takie zafundujemy.- Wsunął pieniądze.245.PAWEł.KORNEWw kieszeń i wyciągnął spod swetra niewielki, wytarty skórzany woreczek.- Noś na zdrowie.Widzę, że bar�dzo tego potrzebujesz.Aluzję do siniaka przepuściłem mimo uszu, rozwią�załem tasiemkę iwytrząsnąłem amulet na dłoń.Kryształ o wielkości może żołędzia byłciasno opleciony cieniut�kimi miedzianymi drucikami.Można go byłopowie�sić na szyi, przewlekając rzemień przez żelazne oczkoprzymocowane do stalowego paska, obejmującego ka�mień.- Nie pojmuję, czemu to jest kwarc? - Kamień błyskał jaskrawo wpromieniach słońca padających od okna, ale spodziewałem się czegośinnego.- A co, za te pieniądze chciałeś dostać pięćdziesię�ciokaratowy brylant? -Klim spojrzał na mnie gniew�nie i spod oka.- O ile mi wiadomo, "Smocze Auski" robi się tylko na bazie ametystów.- Może, ale akurat ten wykonano z kwarcu.Jak my�ślisz, skąd się wzięłyproblemy z zasilaniem? - Klimow odwrócił się ku drzwiom.- Posłuchaj,nie chcesz, to nie bierz.Za taką cenę wszędzie znajdę amatorów.- Mogłeś choć uprzedzić - wsunąłem amulet w kie�szeń.Wiadomo, zasiedemdziesiąt sztuk złota "Ausecz�kę" każdy kupi.Ale nie każdemumożna sprzedać, żeby migiem do ciupy trafić.No dobra, głupstwo,diament, ametyst czy kwarc, najważniejsze, żeby dobrze dzia�łał.Tymbardziej, że "Strefa Bezwietrzna" na wolnym rynku poniżej stuosiemdziesięciu złotem nie schodzi.Klim opchnął mi ją zeszłym razem zasto pięćdziesiąt.FORT, ROZDZIAA SInaczej musiałbym szperać po całym Forcie."Smoczą Auskę" w ogólemożna dostać tylko za pośrednictwem czarowników z Bractwa, a za mniejniż trzy setki nawet wojewodzie nie sprzedadzą.Więc na co niby miałbymsię skarżyć?Klimow poczekał, aż schowam amulet, otworzył drzwi i zaczął wybieraćodpowiedni klucz.Jak on je roz�różnia? W pęku miał ich przynajmniej zedwadzieścia, wszystkie do siebie podobne.- No dobra, to ja lecę.- Uścisnąłem mu dłoń, sfru�nąłem po schodach wdół.Nastrój znacznie mi się po�lepszył.Owszem, podziurawili mnie, aleco z tego? Każ�demu może się przytrafić.Owszem, dwadzieścia rubliposzło, jak psu w dupę, ale gdyby wszystko przebiegło gładko, to tychpieniędzy i tak bym nie zatrzymał.A tu jeszcze dwieście kawałkówspłynęło jak z nieba.Zdrowie też już się poprawiło - otumanienie ponarkozie minę�ło, główka zaczęła pracować, jak należy.Ręka przesta�łaboleć, wróciła zdolność sprawnego ruchu.W biurze przepustek, kiedy siępodpisywałem, pakiet trzymałem w lewej ręce.W biurze.Przepustka!Ponownie kopną�łem się po schodach na górę.Ledwo zdążyłem - Klirnzamknął już drzwi i szedł w stronę auli.- Co jest? - zdziwił się na mój widok.- Przepustkę mi podpisz - syknąłem.Klim przyło-żył papierek do drzwi, postawił parafkę, a ja niespiesznie już zszedłem naparter.N a wartowni podpisu Klimowa nikt nawet nie obejrzał - po prostunadziali papierek na żelazną iglicę sterczącą z blatu stołu.Biurokraci, maćich taka i owaka!.247'PAWEA KORNEWOpuściłem teren szkoły, skręciłem w przesmyk po�między dwomawysokimi płotami i znalazłem się na za�rośniętym burzanami pustymplacu.Ku mojemu zdzi�wieniu zobaczyłem, że śnieg wzdłuż ścieżki byłusiany żółtymi plamami i śladami psich łap.No proszę, jeszcze niewszystkie burki przerobiono na szaszłyki! Gdy prze�chodziłem przez plac,spod pochylonego betonowego ogrodzenia wyskoczył kudłaty kaukaskiowczarek.Za�trzymał się w odległości kilku skoków ode mnie.Nieli�chypotwór - w kłębie miał nie mniej niż półtora metra.Za nim wyszedłniewysoki chłopina w wyświechtanym paletku.Ostro świsnął i zwierzodskoczył do tyłu, wa�rując przy nodze pana.Starając się nawet niepatrzeć w tamtą stronę, obszedłem parę po łuku tak, żeby zacho�waćpomiędzy nami jak największą odległość.Uwzględ�niając szerokośćprzejścia pomiędzy domami, nie było to wcale łatwe.Udało się jednak -pies wprawdzie ze�zował na mnie nieprzyjaznie, ale nie ruszył się zmiejsca.Cóż to za dzionek mi się trafił? Nigdy przedtem psów w Forcienie widziałem.Nawet nie we wszystkich chu�torach są, a tutaj przecieżnic po nich - tylko żarcie na odchody przerabiają.Za porzuconym budynkiem zaczynała się dzielnica Lukowo [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki