Lennox Judith Florenckie lato

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niemogła dopuścić, by ten romans wymknął jej się spod kontroli.Milo miałżonę, o czym dowiedziała się z okładki jego książki: Milo Rycroft jestżonaty i mieszka w Oxfordshire".Te osiem słów ostrzegało i nakazywałoostrożność.Pomyślała, że zapewne będą się kochać mniej więcej raz wmiesiącu, kiedy Milo przyjedzie do Londynu.Potem będzie wracał na wieśdo swojej pięknej żony.Pani Rycroft musiała być urodziwa, ponieważ onlubił otaczać się pięknymi przedmiotami.Miał pióro Mont Blanc, płaszczfirmy Burberry i wspaniałą żonę, wybraną wiele lat temu, kiedy jeszcze nicnie mąciło jego entuzjazmu.Tak więc pozostaną luzno związanymi ze sobąkochankami, Milo zawsze będzie wracał do Rebekki i nikomu nie stanie siękrzywda.W ten sposób to sobie tłumaczyła, starając się uspokoić sumienie.Jeślinie ja, to w jego życiu z pewnością pojawi się inna.Lepiej, żeby trafił namnie, bo nie chcę mieć go wyłącznie dla siebie.Przez jakiś czas chciałabymsię nim dzielić i tyle.To wszystko.Z czasem okazało się, jak podłe i okrutnebyły to zamierzenia.Pragnęła wyłuskać ziarna i zostawić żonie plewy.Namiejscu Rebekki Rycroft nie zniosłaby takiej sytuacji.Ich romans wymagał inwencji.Starannie wybierali miejsca spotkań.Widywali się więc w British Museum, tradycyjnym miejscu schadzekkochanków.Trzymali się za ręce i splatali palce, by po chwili się rozłączyćna czas przejścia pomiędzy olbrzymią kamienną dłonią przywiezioną zpustyni i sarkofagiem egipskiej królowej.Pili kawę i jedli kolacje wzwykłych ulicznych kawiarenkach, z dala od lokali uczęszczanych przezprzyjaciół.Milo telefonował do niej z budek albo z gabinetu w Oksfordzie.Te rozmowy trwały godzinami; popołudnia przechodziły w wieczór, leczżadne z nich nie chciało pierwsze odłożyć słuchawki.Kochali się napodmokłej łące w Oxfordshire, gdzie powietrze było przesycone zapachemkwitnących majowych kwiatów.�w tak zwany dorywczy romans, któryTessa zamierzała ograniczyć do kilku wieczornych godzin raz w miesiącu,wdarł się w każdą chwilę jej dnia.- Pamiętam ciasne, duszne pokoiki w gorących, małych włoskichmiasteczkach - powiedziała mu pewnego popołudnia, gdy leżeli w łóżku wjej mieszkaniu.- Rodzice najczęściej kłócili się wieczorami.Matka kładłaspać Freddie i mnie, szła na dół, by podać ojcu kolację, a potem zaczynałasię awantura.Na początek ojciec robił ironiczne uwagi.Niekiedy słyszałamsłowa, a czasem tylko ton jego głosu.Matka starała się go udobruchać.Kiedy teraz o tym myślę, dochodzę do wniosku, że to tym bardziej gorozwścieczało.Krzyczał i obrzucał ją wyzwiskami.Matka płakała.Zdarzałosię, że rozbijał talerze, szklanki, wszystko, co tylko miał pod ręką.Niewiem, czy ją uderzył.Kiedyś przybiegłam, myśląc, że ojciec robi matcekrzywdę, ale krzyknęła, żebym wracała do swojego pokoju.%7łałuję, żebyłam taka posłuszna.- Moje biedactwo - powiedział.Tessa wtuliła się w jego ramiona.- Mama uciekła z domu z moim ojcem i rodzina się jej wyrzekła.Miaładwie małe córki i żadnych własnych pieniędzy.Nigdy nie popełnię takiegobłędu.Nie chcę być zależna.Jedyne małżeństwo, któremu mogłam przyjrzećsię z bliska, było polem walki, a nie przyjaznią.Ojciec omal nie wpędziłmojej matki do grobu, a na pewno zniszczył siebie.Rodzicom się wydaje, żedzieci zapominają o takich sprawach, ale to nieprawda.Często tak bardzo koncentrujemy się na tym, by nie popełnić błędówinnych, że nie zauważamy, jak wpadamy we własne sidła.Tessa powinnabyła to skończyć; napisać list, zatelefonować, flirtować z innym mężczyzną,mając świadomość, że Milo patrzy z boku.Powinna doprowadzić do tego,aby ją znienawidził.Powiedzieć mu prosto w oczy, że muszą się rozstać.Niezrobiła tego jednak, bo w tym czasie była już w nim po uszy zakochana.Potem zaczęła odczuwać zmęczenie.Nigdy dotąd tak szybko nie opadałaz sił.Zaczynała dzień pózniej i wykręcała się od wizyt w nocnych klubach.Miała nudności, co tłumaczyła nieregularnym trybem życia orazspożywaniem w pośpiechu nieregularnych posiłków.Myślała, że to jakaśniegrozna choroba albo zmęczenie po wiosennych pokazach mody.Okazała się bardzo naiwna.Po raz pierwszy przyszło jej do głowy, żemoże być w ciąży, gdy przyjechała na przyjęcie do pewnej posiadłości wHertfordshire.Siedziała wtedy przed lustrem w sypialni dla pań i poprawiałamakijaż.Jakaś dziewczyna, leżąca na łóżku, rozmawiała z koleżanką.- Cholernie szybko się męczę i codziennie rano wymiotuję.Niezdawałam sobie sprawy, że w ciąży można czuć się tak podle.Tessa popatrzyła na swoje odbicie w lustrze i kawałki układanki zaczęłynagle tworzyć spójną całość.Przyjaciółka, także modelka, Stella Bishop, zapisała jej na kartcenazwisko doktora Pomeroya i adres przy Harley Street.- To menda - powiedziała Stella - ale skoro nie masz wyboru [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki