[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Zapadła cisza, na mniej niż minutę.- Dobra - Scott się odezwała.- Dobrym początkiem byłotwoje wejście tutaj.Jak tam lato?Barnaba wzruszyła ramionami i skrzyżowała stopy.89 Chloe Neill- Poszłam na obóz gry na wiolonczeli.Scout i ja wymieniłyśmy spojrzenia, co było bardzowidoczne.Niemniej jednakScout postanowiła zapytać: -I jak było?- Nie tak ekscytująco, jak myślisz.- Huh.kiepsko.- Scout odpowiedziała.Po patrzeniu wpodłogę, Lesley wreszcie podniosła wzrok.Spojrzała na Scout.- Ubiegły rok był nudny, znowu.Chcę, żeby ten był bardziejinteresujący.Ty właśnie wydajesz się interesująca.Scout się rozpromieniła.Jej oczy migotały.- Zawsze wiedziałam, że cię lubię, Barnabo.- Szczególnie, kiedy znikasz w nocy.Ekspresja Scout powoli znikała.Z podskokiem wstała,mówiąc:- Co miałaś na myśli?- Wiesz dokładnie - Lesley powiedziała, wskazując na Scout.- Kiedy idziesz do sutereny.? Wskazała na mnie.-.i idziesz z nią -dodała.- Uh, huh - Scout wydusiła skubiąc nitkę w jej udawanejnonszalanckiej spódnicy.- Czy przypadkiem nie zostawiłaś wiadomości dla Lilii?Ostrzeżenie?- Och tak, na jej szafce? Tak, to byłam ja.Wymieniłam spojrzenie ze Scout.Następnie równocześniespojrzałyśmy na Lesley.- Dlaczego to tam zostawiłaś? - zapytała Scout.Lesley oglądała się na przód, między nas.- Bo chciałam w.- w.?Lesley kiwnęła głową.- Chciałam w.Cokolwiek robisz, chcę się przyczynić, chcę90 Czar Ognia  Firespellpomóc w czymś.Mam ku temu umiejętności.- Nie przyznawałam się, że robimy cokolwiek.Scoutdelikatnie powiedziała.- Ale jeżeli robimy coś, to wiesz, co to jest?- Hmm, więc.Nie.- Więc skąd wiesz, że masz umiejętności, które mogłyby nampomóc?Lesley uśmiechnęła się, trochę szatańsko.- Dobrze, widziałyście mnie idącą za Wami? Wiecie, że tambyłam?- Nie.Scout odpowiedziała za nas obie.- Nie, nie wiemy.-Spojrzała na mnie znacząco.- Ona robi dobrą reklamę swoim umiejętnościom.- Tak, robi.Zgodziłam się.- Ale dlaczego zostawiłaś anonimową wiadomość na mojejszafce? Jeżeli chciałaś, dlaczego nie możemy rozmawiać o tymtutaj.%7łyjemy razem, po wszystkim.Lesley nie przejęła się.- Jak mówiłam, rzeczy tutaj są nudne.Myślałam, że je trochęprzyprawię.- Mogłyśmy ci pomóc z tym.- Słodko.Lesley powiedziała i to był koniec.Scout nie zrobiła tego, oczywiście.Ja również się do tego nieprzyczyniłam za bardzo.Nie byłam więcej niż zabawnympomagierem.To było ładniejszym określeniem, niż nazwanie mniewścibską osobą.Zatem z ulgą uznałyśmy rozwiązaną zagadkętajemniczej wiadomości, ale mimo to byłam spokojniejsza niżzwykle przy obiedzie, a nawet w pracowni.Usiadłam w pokoju,który był z wdzięcznością pusty.Nie mogłabym teraz roztrząsaćsprawy z Foley.Oczywiście, zobaczyłam artykuły, biuro i spotkałamkolegów, ale też zobaczyłam Alias.Ludzie opracowali dużo więcejprzody niż kolegiaci z fachu.Moi rodzice wymyślili jakiś rodzaj91 Chloe Neillopowiadania o ich pracy, by zatrzymać ich prawdziwe życie wtajemnicy? W takim razie, wysoce wątpiłam, że będą chcieliodpowiadać na moje pytania.Przechadzając się po ulicy Sophiamoje myśli zbiegały się.Sprowadzały się ta temat 2-letniej separacji od ludzi, którzywiele dla mnie znaczyli, więcej niż ktoś inny na świecie.Dwojeludzi, którzy byli ze mną uczciwi (Byłam nastolatkiem, powszystkim).Ale teraz dziwiłam się.Musiałam oglądać się za siebie,przez moje życie i decydowałam o wszystkim, co znałam.Uwierzyłam w prawdę o moich rodzicach.Ale może Foley się myli.Może ona pomyliła się, co do moichrodziców.Parker wcale nie jest niezwykłym imieniem.Może onaznała moich rodziców zanim się urodziłam, w tedy mieli oni różnezawody.Najważniejsze pytanie, chociaż nikt nie miał powodu, żebyzrobić cokolwiek moim rodzicom [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • drakonia.opx.pl

    • Linki