Stewart Amy Zbrodnie robali

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Poparzeni opowiadają, żeból jest porównywalny z tym przy złamaniu ręki lub uderzeniu młotkiem.Jestniespodziewany i intensywny, przez co może u ofiary wywołać atak paniki.Nie ma specjalnego sposobu leczenia oprócz przykładania torebek z lodem,zażywania leków antyhistaminowych albo robienia okładów ze śmietany lub maściw celu złagodzenia bólu.Włoski czasem daje się wyciągnąć za pomocą taśmysamoprzylepnej, ale przynosi to niewielką ulgę.Gąsienice spotykane są pózną wiosną i wczesnym latem w całych StanachZjednoczonych.Dorosłe okazy pojawiają się pod koniec lata i też są bardzo puszyste- przypominają wielkie włochate pszczoły.GSIENICA MY IO (Automeris io)Ta ćma jest powszechnie znana na terytoriach rozciągających się odpołudniowych krańców stanu Ontario, Quebecu i Nowego Brunszwiku, przezDakotę Północną i Południową, aż po Arizonę, Nowy Meksyk i Teksas na południuoraz Florydę na wschodzie.Na dolnej parze skrzydeł ćma posiada wielkie znakiprzypominające oczy, co czyni ją atrakcyjnym tematem dla fotografa przyrody.Jejgąsienice są równie fascynujące - niemniej jednak budzą lęk.Te jasnozielonestworzenia pokryte są bowiem mięsistymi guzkami, a z każdego guzka wyrasta pękczarno zakończonych parzących kolców.Poparzenie, choć bolesne, jest w zasadzienieszkodliwe dla zdrowia, może jednak wywołać ciężką reakcję alergiczną iwówczas niezbędna staje się pomoc lekarza.GSIENICA OSIODAANA (Acharia stimulea)W połowie tułowia tej krótkiej grubej gąsienicy wyraznie widać zieloneopadające na boki siodło z ciemnopurpurowym punktem pośrodku.Głowę, tyłciała i boki odwłoku chronią pęki kolców.Ich ukłucie porównywane jest doużądlenia pszczoły.Larwy tego gatunku widuje się wiosną na całym południuStanów Zjednoczonych, zaś ciemnobrązowe dorosłe ćmy można zobaczyć w locie wlipcu i sierpniu.Dżdżownica ziemnaLUMBRICUS TERRESTRISROZMIAR:25 cmRODZINA:dżdżownicowate (Lumbricidae)SIEDLISKO:żyzne, wilgotne glebyWYSTPOWANIE:cały światPod koniec lat osiemdziesiątych XX wieku naukowcy z UniwersytetuMinnesoty mogli spodziewać się wielu pytań ze strony opinii publicznej na tematdziwnych zmian w tamtejszych lasach.Ludzie zauważyli bowiem, że dzieje się cośnienormalnego.Znikały młode rośliny niższego piętra, jak paprocie i dzikie kwiaty.Było coraz mniej drzew, a prawie w ogóle nie widywało się drzew młodych.Gdywiosną topniały śniegi, pojawiała się tylko naga gleba, a nie zielony kobierzec,jakiego można by się spodziewać.Wyglądało to tak, jakby las przestał się odnawiać.Ludzie dzwonili do departamentu leśnictwa, szukając odpowiedzi, ale naukowcybyli równie zdezorientowani, jak i oni.Jedna z badaczek, doktorantka o nazwisku Cindy Hale, przeczytała artykuł olasach stanu Nowy Jork. Nadmieniono tam, raczej zdawkowo, że wzrost populacjidżdżownic może powodować zmiany wśród roślin poszycia - wspominała pózniej.-Wtedy właśnie wpadliśmy wreszcie na pomysł, by wybrać się do lasu z łopatą itrochę pokopać.Dla większości ludzi nie było zaskoczeniem, że znaleziono dżdżownice.Tonie powinno wywołać niepokoju - w końcu te robaki są pożyteczne: poprawiajądrenaż gleby, rozprowadzają składniki odżywcze, pozostawiają wokół korzeni roślinswoje cenne odchody i pomagają w przetwarzaniu martwej materii organicznej.Ichobecnością na swoich uprawach chełpią się farmerzy i ogrodnicy, dla których sąwskaznikiem zdrowia gleby.Ale zespół badaczy z Minnesoty miał właśnie dowieść,że dżdżownice nie zawsze są pożyteczne, jak się powszechnie uważa.Przedewszystkim okazało się, że naukowcy mają tu do czynienia z europejskimi gatunkami.Lumbricus terrestris, lepiej znany jako dżdżownica ziemna, był największy inajłatwiejszy do zidentyfikowania.Obficie występował też mniejszy Lumbricusrubellus.Ogółem w ściółce lasu znaleziono piętnaście allochtonicznych gatunków.Dżdżownice nie zawsze są pożyteczne, jak się powszechnie uważa.Ponieważ Minnesota podczas ostatniego zlodowacenia przykryta byłalodowcami, jej lasy wyewoluowały bez ryjących w ziemi skąposzczetów [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki