Uprowadzona Herries Anne

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- I ucie�kła.Wściekły Kit obrócił się w stronę kamerdynera.- Czy to prawda, że są tu lady Hamilton i lady Sara?Mężczyzna skinął głową.- Lady Sara mówi, że pisała wcześniej, ale nie otrzy�małem listu.- Naprawdę? - Kit zastanawiał się, co też skłoniło mat�kę i żonę do przybycia do Londynu.- Cóż, więc pewnieinformowała mnie o tym w liście, który ostatnio dosta�łem.Postaraj się, by było im tu wygodnie.Przeszedł wolno dalej, z trudem panując nad złością.Nie podobało mu się to, że lady Sara nie poprosiła go o ze�zwolenie na przyjazd, ale nie chciał też, by służba wiedziała,iż postąpiła wbrew jego woli.Czyżby obie panie przyjecha�ły, by zobaczyć przynajmniej część uroczystości? Niestety,spózniły się na wielką paradę przy Whitehall, którą kró�lowa przyjęła, mając przy sobie hrabiego Leicester.Wciążjednak odbywały się bale i przyjęcia.Zatrzymał się na schodach, zastanawiając się, czypójść najpierw do żony, czy do matki, aż w końcu zde�cydował się porozmawiać z Anne Marie.Po tylu mie�siącach rozłąki nie może przecież mieć do niego preten�sji o to, że narzuca jej swoje towarzystwo.Kiedy wszedłdo jej komnaty, znajdowało się w niej pełno pokojóweki służących.Anne Marie pokazywała im, gdzie mają roz�stawiać rzeczy.Kit patrzył przez chwilę na jej plecy.- Tak, dobrze, Mary - komenderowała.- Zabierz sak�wojaż Christophera do pokoju dziecinnego.Przez moment Kitowi wydawało się, że chodzi270o jego bagaż, a potem uprzytomnił sobie, że ma syna0 tym samym imieniu.Specjalnie nie chciał do siebiedopuszczać myśli o nim, teraz jednak poczuł gwał�towną tęsknotę.- Czy mogę zobaczyć małego Christophera? - spytał.Wydało mu się, że Anne Marie zadrżała na dzwięk je�go głosu.Kiedy się odwróciła, znowu zachłysnął się jejpięknem.Przypomniał sobie dziewczynę, którą spotkałkiedyś na klifach, i zrozumiał, że stała się kobietą.- Kit.- rzuciła nerwowo i uśmiechnęła się.Małobrakowało, a podszedłby do żony i wziął ją w ramio�na.Bardzo jej pragnął i musiał uważać, by się z tym niezdradzić.- Czy chciałeś zobaczyć Christophera?- Tak, jeśli pozwolisz - odparł.- Oczywiście, przecież jest twoim synem.Możesz sięz nim widywać, kiedy tylko zechcesz.Te słowa ubodły go bardziej, niż gdyby wykrzyczałamu w twarz swój gniew.A więc tak mało dla niej zna�czył, że w ogóle nie ucieszyła się ze spotkania.Musi jed�nak uważać.Kolejna kłótnia na pewno nie doprowadzido niczego dobrego.- Musiałem zostać na dworze, gdyż miałem tu wielespraw - wyjaśnił, chociaż wiedział, że wcale jej to nieinteresuje.- Mam nadzieję, że dobrze się miewasz.Za�stanawiałem się, co was tu sprowadza.- Edward chce cię o coś poprosić.A poza tym lady Sa�ra ma pewne plany.Pisała do ciebie po śmierci Jacka.I potem, po zwycięstwie nad Wielką Armadą.- Tak, ale nie dostałem listu od ciebie.- Uznałam, że będzie lepiej, jeśli z tobą porozma�wiam.271- A co masz mi do powiedzenia?Anne Marie rozejrzała się po pokoju.Służący zapew�ne zorientowali się w sytuacji i dlatego wyszli.Anne Ma�rie chciała od razu wyznać Kitowi miłość i powiedzieć,jak bardzo za nim tęskniła, powstrzymało ją jednak zim�ne spojrzenie męża.Przypomniała też sobie ostrzeżenialady Sary.Jeśli Kit ma kochankę, nie może go błagać, bydo niej wrócił, ale odzyskać go w inny sposób.- Mamy jeszcze dużo czasu - odrzekła.- Czy chciał�byś zobaczyć syna?Kit wolałby załatwić sprawę już teraz, ale nie był pew�ny, czy uda mu się zapanować nad nerwami.Lepiej za�czekać dzień lub dwa i zobaczyć, po co żona przyjecha�ła do Londynu.- Tak, koniecznie.Nie musisz iść ze mną, pani.Pora�dzę sobie - dodał, widząc, że unosi lekko suknię.Odwrócił się i odszedł, a Anne Marie patrzyła za nimz bólem w sercu.Zrozumiała, że Kit wciąż się na niągniewa.- Nonsens - orzekła lady Sara w odpowiedzi na wątp�liwości Anne Marie.- Uważam, moja droga, że dobrzezrobiłaś, decydując się na tę podróż.Jeśli Kit był dla cie�bie nieprzyjemny, to zaraz z nim porozmawiam.- Nie, proszę, pani, nie rób tego.Wydaje mi się, że byłpoirytowany, bo przyjechałam bez pozwolenia.- Przyjechałaś, żeby pomóc mi szukać męża, i to właś�nie oznajmię synowi - ciągnęła Sara.- Już jutro powin�nyśmy pójść na dwór.Wybierzmy odpowiednie suknie,zanim zamówimy nowe.- Mam kilka od Kita.Lady Sara wyjęła suknię z białego jedwabiu i strzepnę-272ła ją, przyglądając się nieco głębszemu wycięciu i ozdo�bom z pereł.- Ta będzie dobra - zadecydowała.- Trzeba ją trochęprzerobić, ale może się tym zająć moja krawcowa.Anne Marie zmarszczyła brwi.- Nigdy nie miałam jej na sobie - powiedziała i od�wróciła wzrok.Nie mogła w tej chwili myśleć o strojach.Plan obudzenia zazdrości Kita wydawał jej się teraz bez�sensowny.Najchętniej wróciłaby do domu.- Przysłanoją wtedy, gdy mieliśmy wyjeżdżać.Została tu, bo uzna�łam, że nie przyda mi się na wsi.- Tym lepiej - rzekła lady Sara i uśmiechnęła się prze�biegle.- Jutro rano wybierzemy się do krawcowej ladyGrantly i zorientujemy się w najnowszej modzie.Wyda�je mi się, że ta suknia będzie odpowiednia.Anne Marie uśmiechnęła się smutno i podeszła dookna.Nie miała ochoty na wizytę na królewskim dwo�rze.Pragnęła jednak sprawdzić, jak wygląda kobieta,która odebrała jej Kita.Tej nocy Kit przewracał się w łożu, nie mogąc zasnąć.Myślał o żonie, która znajdowała się w sypialni obok.A może jednak powinien do niej pójść i powiedzieć, żeoczekuje od niej posłuszeństwa? Przynajmniej raz jesz�cze należałaby do niego! Miał do tego prawo, a pozatym bardzo jej pragnął.Okazało się, że tylko z nią chciałprzeżyć resztę życia.Musi więc zdobyć ją raz jeszcze [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki