Wood Barbara Domina

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Gosposia zoriento�wała się, że zrobiła błąd, i chciała natychmiast wyciągnąćJenny z salonu.Ku jej zdumieniu dziewczynka stawiła opór.Stała sztyw�no w miejscu i jak sroka w gnat gapiła się w mężczyznęo srebrzystych włosach, który trzymał jej Panią i szybko ruszałustami.480A Pani miała taką nieszczęśliwą minę!Kiedy Warren schylił głowę i dotknął ustami warg Saman�ty, Jennifer wyrwała się z uścisku gospodyni.Z piskliwym krzy�kiem rzuciła się na niego.Zaskoczony, odwrócił się gwałtow�nie.Dziewczynka wyła jak zwierzątko i okładała go małymipiąstkami.Potem mocno przywarła do Samanty i objęła jąw pasie. Co, u diaska! zawołał.Oniemiała Samanta usiłowała oswobodzić się z uściskuJenny, ale mała przylgnęła do niej ze zdumiewającą siłą.Z jejgardła dobywał się dziwny, zawodzący jęk.Gosposia pośpieszyła na ratunek. Bardzo przepraszam, pani doktor! Chciałyśmy tylkopowiedzieć dobranoc.Drzwi były otwarte.Nie wiedziałam, żeprzeszkodzimy. Jenny? Samanta patrzyła na ciemną głowę dzieckawtuloną w fałdy spódnicy.Delikatnie rozluzniła ramionadziewczynki i opadła na kolana, by móc spojrzeć jej w twarz.Zdziwiło ją, że v> ielkie oczy dziecka są przepełnione strachem,że małej drżą wargi, a na jej buzi maluje się wyrazny lęk. Jenny. wymruczała w zamyśleniu i pogłaskała jąpo głowie. Co to, u diaska, znaczy? Warren żądał wyjaśnień. Myślała, że pan mi robi krzywdę tłumaczyła Sa�manta.W jej oczach zalśniły łzy. A więc jednak coś czuje.Spójrzcie tylko, teraz próbuje mówić!Jenny sztywno ruszała żuchwą raz w górę, raz w dółi wbijając wzrok w Samantę, usiłowała naśladować mowę. Kochanie, do tego jeszcze trzeba użyć głosu zauwa�żyła Samanta łagodnie. - Och, Jenny, jak ci to przekazać? Z jej oczu spłynęły łzy. Spójrzcie, jak rusza buzią! Och,nic nie rozumie.Boże, daj jej głos!Warren patrzył z wysoka, jak mała rączka unosi się i do�tyka policzka Samanty.Jenny koniuszkami palców śledziładrogę łzy, a potem oderwała palce i tym samym gestem przy�łożyła je do swojej buzi. Chce płakać powiedziała Samanta cicho. Dalej,Jenny, płacz.481Jej oczy znów wypełniły się Izami i dziewczynka raz jesz�cze zdjęła łzy końcami palców i przeniosła je na swój poli�czek. Tak bardzo chcę. zaczęła Samanta ze ściśniętymgardłem. Tak bardzo chcę, żebyś mnie mogła rozumieć.Tak mocno pragnę wejść do twojego zamkniętego świata! Jakto zrobić, Jenny? Samanto.Uniosła wzrok.Warren patrzył na nią nieporuszony. Lepiej już idz, Warren.Otworzył usta, lecz zaraz się rozmyślił i podszedł do stoli�ka, żeby wziąć kapelusz i rękawiczki. Panie Dunwich, Jenny wyraznie się pana boi.Myślę,że najlepiej będzie, jeśli przestaniemy się w ogóle widywać.Krótko skinął głową, zbyt dumny na to, by okazać obu�rzenie.Ale kiedy pani Peoples odprowadzała go do drzwiwyjściowych, jego gniew przerodził się w irytację, a po kilkuminutach, gdy siedział w powozie, zaprzątała go już wyłączniemyśl o kolacji.Samanta z trudem wstała z klęczek.Poprosiła gosposięo zaparzenie herbaty i zaprowadziła Jenny do kominka.Usiad�ła w fotelu i ustawiła dziewczynkę przed sobą.Z napięciemprzyglądała się małej twarzyczce Jenny nadal pracowicieotwierała i zamykała usta. Moje kochane dziecko wymruczała Samanta. Przecież ulegasz takim samym emocjom jak inni i umieszwydobyć z siebie głos.Co mam zrobić, żeby go z ciebie uwol�nić? Czy do tego trzeba aż strachu? Czy musisz się czuć za�grożona? Jenny, och, moja Jenny, jak do ciebie dotrzeć?!Dziewczynka dotknęła warg Pani, a potem swoich.Sa�manta ujęła jej dłoń i położyła ją sobie na gardle. Zobacz, czujesz? Musisz wydobyć z siebie głos.Maszstruny głosowe! Możesz mówić!Jenny zamrugała z zaciekawieniem.Oderwała dłoń odSamanty i przytknęła ją do swojego gardła.Ułożyła usta tak,jakby chciała powiedzieć a", potem e".Ale wszystko na nic!Nadal nie rozumiała w czym rzecz.482 Jenny, zrobiłaś krok naprzód! To pierwszy krok.Cozrobić, żebyś poszła dalej? Nie wystarczy samo naśladowanie,ty dalej nie wiesz, o co chodzi [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki