01 Nieustępliwi John Bevere

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Rzekłby: , po czym rozłączyłby się, wrócił do swoich ważnych obowiąz-ków, a żołnierz musiałby wykonać to, co do niego należy.Na twarzy Kena dało się zauważyć nowy blask. Ken ciągnąłem dano ci miecz, a wróg nie ma miecza.Taknaprawdę, został całkowicie rozbrojony, ponieważ nasz Pan (List do Kolosan 2:15).Masz pełną moc,a wróg może cię jedynie szantażować i dręczyć.Co więcej, została cidana wszelka moc i władza, którą możesz uwalniać w imieniu Jezusa.Powiedziano nam, że (List do Filipian 2:10 - 11).Została ci dana zbroja Boża: pancerz sprawiedliwości, tarcza wia-ry, hełm zbawienia i wiele innych elementów uzbrojenia.Twoja zbrojawiary nie zatrzymuje jedynie niektórych strzałów wroga, ale każdąrzucaną w ciebie strzałę.Bóg powiedział w swoim Słowie: (Ks.Izajasza 54:17).Ken, Bóg mówi, że jesteś jednymz tych, którzy muszą zwalczać te ataki.On tego nie zrobi; to ty musiszstanąć przeciwko diabłu i mówić do niego.Możesz wciąż się modlić,ale pamiętaj, że Bóg odpowie to samo, co prezydent Stanów Zjedno-czonych: , albo .Teraz Ken patrzył wprost na mnie.Widział mądrość zawartą w tejprzenośni, danej mi przez Ducha Zwiętego.Wyszedł z biura pełen na-NI EUSTPLI WI 21 5dziei i wiary.Wrócił trzy tygodnie pózniej, uśmiechając się od uchado ucha.Chodził pewnym krokiem, w oczach miał blask, a jego głosbrzmiał niczym dzwon: John, musisz usłyszeć co się stało!.Pochy-liłem się do przodu pełen ciekawości. Jechałem w niedzielę rano dokościoła, kiedy to znów się stało powiedział Ken. Naszedł mnietak ogromny strach, że prawie padłem martwy.Pot spływał po moimciele, ubrania zaczęły robić się wilgotne& ale pierwszy raz, zamiastkrzyczeć do Boga, co zwykle robiłem w takich sytuacjach, rozzłości-łem się.Zacząłem nacierać na diabła.Gniew wylewał się ze mnie i nieuprzedziwszy żony, która siedziała obok mnie, rąbnąłem pięścią w de-skę rozdzielczą samochodu.Tak ją wystraszyłem, że niemal wysko-czyła przez dach samochodu.Zacząłem wrzeszczeć:.Zacząłem z pasją cytować Boże Słowo i ogłaszaćpanowanie Chrystusa nad moim życiem.John, kiedy uderzyłem pięścią w tablicę rozdzielczą i krzyknąłem,miałem wizję w moim sercu.Widziałem Jezusa na tronie w Niebie,i w momencie, kiedy przeciwstawiłem się diabłu, widziałem jak Je-zus podskakuje z ekscytacji, wyciąga Swoje ramiona i wykrzykuje:.Ken zaczął się śmiać, kiedy mówił: John, to tak, jakby Jezus mó-wił: .Ken nigdy więcej nie dał się związać przez strach.Nigdy więcej niewalczył z depresją związaną z lękiem.Dziś, dwadzieścia lat pózniej, tendrogi Bogu człowiek wciąż jest pełen zdrowia i wigoru, ponadto jestpastorem dużego kościoła na południu Stanów Zjednoczonych.Masię bardzo dobrze zarówno fizycznie jak i duchowo.21 6 NI EUSTPLI WINACI ERAJ NI EUSTPLI WI EPrzyjrzyjmy się nieco bliżej słowom Piotra: Bądzcie trzezwi, czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, chodziwokoło jak lew ryczący, szukając kogo by pochłonąć.Przeciw-stawcie mu się, mocni w wierze.1 List Piotra 5:8-9Jak być może pamiętasz, słowo niewzruszony jest synonimemtytułowego słowa nieustępliwy.Biblia nie uczy nas, że jeśli raz sprzeci-wimy się wrogowi, to otrzyma zakaz powrotu i ponownego nękanianas.Nie, wręcz przeciwnie: będzie nieustannie próbował nas zgnębići zniszczyć.Na przestrzeni lat nauczyłem się, że to jest ten odcinekfrontu, w którym chrześcijanie najszybciej się zniechęcają i doznająporażki. Myślę, że to nie działa, chyba nie spełniam tych wymagań mówią.To wierutne kłamstwa.Nie możemy pozwolić sobie na za-dręczanie się nimi.Dobrze zlustruje to również inna historia.Moją żonę, Lisę, w wie-ku niemowlęcym męczyła kolka; zdarza się ona u dzieci poniżej pierw-szego roku życia.Wszystkie dzieci cierpiące na to schorzenie płaczągodzinami i nic nie da się zrobić, aby uśmierzyć ból.Dzieci płacząprawie każdego dnia, a ten stan trwa przez kilka miesięcy.Lekarze niesą pewni przyczyn powodujących kolkę, ale wielu z nich sądzi, że dzie-je się to za sprawą niedostatecznie rozwiniętego układu pokarmowego.Addison, nasz pierwszy syn, również zmagał się z kolką.Bez żad-nej dostrzegalnej przez nas przyczyny potrafił bardzo długo zanosićsię płaczem.Kiedy wydarzyło się to pierwszy raz, wydawało się, żenigdy się nie skończy.Klepaliśmy go po plecach, huśtaliśmy, kołysali-śmy, śpiewaliśmy do niego, a on wciąż bardzo głośno krzyczał i płakał.Czuliśmy się bezsilni.Po pewnym czasie chwyciłem go w swoje ramio-NI EUSTPLI WI 21 7na i rozkazałem bólowi opuścić jego ciało.Przemówiłem bezpośredniodo jego układu pokarmowego.Pózniej modliłem się głośno i gorliwiew Duchu, a Addison zapadał w błogi sen.Pewnej nocy Lisa była w łazience, a ja już prawie spałem.Nagleusłyszałem przerażający krzyk: John, znów ta kolka! wołała Lisa.Zerwałem się z łóżka i spojrzałem na zegarek: było 11 minut popółnocy.Pobiegłem do pokoju, gdzie leżał Addison, wziąłem go z łó-żeczka i rozkazałem bólowi opuścić jego ciało, w imieniu Jezusa.Po-tem modliłem się w Duchu, dopóki Addison nie zasnął.Trwało tookoło piętnastu minut.Kolejnej nocy, kiedy byliśmy już razem z Lisą w łóżku, znów usły-szeliśmy ten okropny krzyk.Muszę przyznać, że moją pierwszą myśląbyło: To nie działa! Wciąż się modlę, a nic się nie dzieje.Jestem nie-skuteczny i brak mi wiary.Musiałem świadomie odrzucać te myślimojego umysłu, a w ich miejsce wkładałem to, co Boże Słowo mówio odpowiedziach na modlitwy.Powiedziałem Lisie: Zajmę się tym.Wstałem i spojrzałem na zegarek.Znów było 11 minut po półno-cy.Pomyślałem, że to przypadek.Następnie wstałem i pobiegłem dopokoju Addisona, mocno go przytuliłem i rozkazałem bólowi, aby goopuścił.Modliłem się w Duchu przez piętnaście minut.Poczekałem,aż zaśnie i wyszedłem.Kolejnej nocy Lisa była na dole w łazience.Zmywała makijaż a jabyłem w łóżku.Trzecią noc z rzędu usłyszeliśmy ten rozdzierającykrzyk.Tym razem moje myśli były bardziej dokuczliwe: John, wal-czysz w modlitwie o Addisona od dwóch tygodni.Modliłeś się o niegowczoraj i przedwczoraj.Zmierz się z tym; nie jesteś dobry dla swojegodziecka! Twoje modlitwy nie działają!.Znów walczyłem z myślamii zastępowałem je Bożym Słowem.Wstałem z łóżka i poszedłem sięmodlić.Spojrzałem na zegarek.Przetarłem oczy, bo nie dowierzałem.Poraz trzeci na zegarku była ta sama godzina.Byłem wściekły! Wpadłem21 8 NI EUSTPLI WIdo pokoju Addisona, spojrzałem na to biedne cierpiące dziecko, schyli-łem się do kołyski i położyłem dłoń na jego klatce piersiowej.Spojrza-łem na mojego małego chłopca i odczułem, że nie tylko ja spoglądamna niego; czułem, jakby Duch Zwięty patrzył na mojego synka moimioczami.W gniewie, ale też z wielkim autorytetem, wykrzyczałem: Wstręt-ny duchu kolki i choroby, nakazuję ci, abyś przestał dręczyć mojegosyna! Aamię przekleństwo, które powróciło z rodziny Lisy, i rozkazujęci zabrać swoje brudne łapy od Addisona! Masz odejść teraz i nigdy niewracać!.Można by pomyśleć, że dodatkowo wystraszyłem Addisona,ale stało się coś odwrotnego.Mały Addison szybko przestał płakać,spojrzał na mnie ciepło, zamknął oczy i zasnął.To był ostatni dzień,kiedy płakał z bólu i cierpiał z powodu kolki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki