Binchy Maeve Noce deszczu i gwiazd

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Tracisz czas, Thomas, ona mnie nie oskarży, a jeśli nawet,to powiedzą, że to sprawa rodzinna.Gorzej, bo w dodatku cho-dzi o cudzoziemców, więc nie ma szans, aby mieli się czegouczepić. Sięgnął po następny kieliszek wina.Dwaj kelnerzy zerknęli na Thomasa, jakby szukając rady.Mają pozwolić mu pić dalej czy nie? Amerykanin skinął nie-znacznie głową.Im bardziej Shane się upije, tym gorsze wraże-nie zrobi na Jorgisie, kiedy ten się zjawi, by zaprowadzić po-rządek.Wszedł na zaplecze, żeby zatelefonować w spokoju.Przed-stawił się policjantowi, który natychmiast zorientował się, ktodzwoni. Wiem, pan jest jednym z tych wielkodusznych ludzi, któ-rzy urządzili składkę na rodzinę Manosa. Tak naprawdę to zasługa pańskiego brata, bo nie policzyłnam nic za posiłek. Powiedział, że jesteście jego przyjaciółmi. Dla brataAndreasa sprawa była oczywista. Czujemy się zaszczyceni, tylko wie pan, mamy tu pewien67problem. Thomas wyjaśnił wszystko Jorgisowi, który bły-skawicznie zrozumiał, o co chodzi.Przynajmniej obejdzie siębez zbędnej biurokracji.Thomas spokojnie polecił kelneromzaprowadzić Shane a na zaplecze i zamknąć.Chłopak nawet niepróbował stawiać oporu. Tracicie czas, swój i policji.Pożałujecie tego, oni przyjadąi pojadą.Thomas, taki z ciebie mądrala, a wczoraj narzekałeś, żenie umiesz się dogadać z własnym synem! Ty byś się nawet zkotem nie porozumiał, ty w ogóle nie masz klasy! Za to ty masz ze swoimi pięściami! Bardzo śmieszne, naprawdę bardzo śmieszne. Szybko się przekonasz, co tutejsi ludzie myślą o biciu ko-biet. Wyjdę stąd z dziewczyną uwieszoną na moim ramieniu.Tak już było i teraz też będzie. odparł Shane z butną miną.Thomas czuł, jak w gardle rośnie mu gula gniewu.Ręcebezwiednie zacisnęły mu się w pięści.Shane roześmiał się naten widok. Tylko mi nie mów, że chcesz zachować się wreszcie jakmężczyzna!Ale Thomasowi złość minęła tak samo szybko, jak się po-jawiła.Już znowu był spokojny. Zostawcie mu trochę wina, ja zapłacę powiedział kelne-rom i usiadł przy Fionie, wciąż zszokowanej i ze śladami łez natwarzy.68 Wszystko będzie dobrze zapewnił, głaszcząc ją po ręce. Nic nie będzie dobrze odparła z przekonaniem. Przetrwamy, zobaczysz.Przecież po to kołaczemy się potej ziemi, zamiast dawno wymrzeć.A potem nic już nie mówił, tylko czekali razem na wóz po-licyjny.Siedzieli, słuchając fal, rozbijających się o skały w dole.Fiona miała smutną, pustą twarz, ale Thomas widział, że dodajejej siły i otuchy samą swoją obecnością.Jorgis oświadczył Shane owi po przyjezdzie, że jego napaśćna kobietę widziało trzech obcych, niezależnych świadków,więc najbliższe dwadzieścia cztery godziny spędzi w policyj-nym areszcie. Przecież ona nie zgłasza pretensji. W głosie Shane apojawiła się pewna nerwowość. Sami zapytajcie.Kocham ją,jesteśmy z sobą, może nawet będziemy mieli dziecko.co nie,Fiona? Powiedz im!Wciąż miała zamknięte oczy. To nieważne wyjaśnił Jorgis. Skarga wcale nie musiwyjść od tej pani, w tym momencie jej słowa nie mają znacze-nia. Po czym skuł Shane a kajdankami i wepchnął do radio-wozu.Samochód policyjny odjechał w blasku słońca, akurat kiedygoście zaczęli się schodzić na lunch.Kelnerzy odetchnęli z ulgą;dla młodych, niedoświadczonych chłopaków wszystko to byłonad wyraz przykre najpierw ta awantura, potem przyjazd poli-69cji i aresztowanie zagranicznego turysty.N�, ale w końcu po-rządek został przywrócony i interes znów się kręcił bez prze-szkód.Zanosiło się na spory ruch.Fiona, która przez cały czas się nie odzywała, teraz wy-buchnęła płaczem. Szkoda, że nie mam żadnej przyjaznej duszy. A ja to co? Tak, wiem, ale chodzi mi o przyjaciółkę od serca, jak mo-ja Barbara w Dublinie.Ona wiedziałaby, co powinnam zrobić,doradziłaby mi coś. Chcesz do niej zadzwonić? Mam w mieszkaniu telefon zaproponował. To już nie to samo, co dawniej.Za dużo wody upłynęło,tyle razy odrzucałam jej pomoc, że teraz pewnie by nie zrozu-miała, jak bardzo się wszystko zmieniło. Wiem, musiałabyś się za bardzo cofnąć w czasie. Mogłabym pogadać z Elsą, ale nie wiemy, gdzie ona jest.Zresztą raczej nie chciałaby słuchać moich narzekań. mówiłaze smutkiem, ocierając oczy serwetką. Dowiemy się, gdzie jest.Widziałem, jak rano wsiadała zDavidem do taksówki [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki