Emily Giffin Sto dni po lubie(1)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Andy wskazuje na kremową kanapę w salonie nakrytą szarozielonąnarzutą i takimi samymi poduszkami. Nowa? pyta. Tak potwierdza Margot. Czy nie jest śliczna? Bardzo potwierdza Andy z kamienną twarzą, a ja od razu wiem,że nie mówi do końca poważnie. Będzie jeszcze śliczniejsza, kiedymały pomaże ją czekoladą. Mały albo mała poprawia go Margot, wiodąc nas do kuchni,gdzie czeka już brunch składający się z tarty szpinakowej, naleśników zserem i sałatki owocowej. Mam nadzieję, że jesteście głodni. Umieramy z głodu mówi Andy.Margot proponuje, żebyśmy zjedli teraz, ponieważ na wieczórmamy zarezerwowany stolik w Bacchanalia , ulubionej restauracjirodziny Grahamów. Mama i tatuś dołączą do nas na miejscu.Obiecałam im, że chociażtu mieszkamy, nie będziemy was monopolizować. No właśnie, zastanawialiśmy się, czy mama nie ma nic przeciwkotemu, że zatrzymaliśmy się u was? pytam. Rozumie mówi Margot, skrapiając swe naleśniki syropemmalinowym. Ale poinformowała mnie również, że oczekuje, iż kiedyjej syn przyleci do Atlanty na wakacje, zatrzyma się pod jej dachem kończy zdanie, naśladując królewski akcent swojej matki.Andy wywraca oczami, a ja uśmiecham się, wdzięczna losowi, żepomimo całego swego oddania Stelli mój mąż nie zdradza właściwiecech typowego maminsynka.Tego bym chyba nie zniosła.Byłamostatnio na ślubie, na którym matkę pana młodego trzeba było podkoniec przyjęcia odrywać od syna siłą.Tego typu związki sązdecydowanie niezdrowe.Margot uważa, że zdarza się tak często wprzypadku, gdy kobieta nie ma córki.Może chodzi o zazdrość, może oto, że, jak mówią, syn jest synem, dopóki się nie ożeni, córka pozostajecórką przez całe życie.Możliwe, że ma rację, ponieważ mimo że Stelladarzy Jamesa i Andy ego miłością i uwielbieniem, to i tak większośćczasu i energii poświęca Margot.Patrzę, jak moja przyjaciółka krząta się po kuchni, i pytam, czy mogęjej w czymś pomóc.Margot kręci głową i zabiera się do nalewaniaherbaty z dużego dzbanka do trzech kryształowych szklanek, a doswojej wody Perrier.Zaprasza, byśmy usiedli, i daje Webbowi znak,by zmówił krótką modlitwę co jest o tyle dziwne, że żadne z nich niemodliło się ani nie chodziło do kościoła w czasach, kiedy mieszkali wNowym Jorku.Gdy formalności staje się zadość, Margot uśmiecha się i życzywszystkim smacznego, a mnie przelatuje nagle przez głowę myśl, żepoza przeszłością nic mnie już z nią nie łączy.Jednak uczucie to znika,gdy za chwilę gadamy na wyścigi, skacząc z tematu na temat,omawiając i analizując wszystko i wszystkich w najdrobniejszychszczegółach.To właśnie dlatego jesteśmy sobie z Margot tak bliskie,dlatego w ogóle zaprzyjazniłyśmy się pomimo wszystkich dzielącychnas różnic my po prostu uwielbiamy ze sobą rozmawiać.Webb i Andy nie zostają ani na chwilę dopuszczeni do głosu, gdytymczasem my z entuzjazmem wymieniamy plotki zarówno na tematznajomych singielek z Nowego Jorku, które upijają się co noc i jakoś niepotrafią ustabilizować się u boku miłego faceta, jak i sąsiadek Margot zAtlanty, zatrudniających gosposie na pełny etat po to, by móc grać wtenisa, chodzić na zakupy i umawiać się na lunche. Gdybyś musiała wybrać pytam którym typem wolałabyś być? Hmm. zastanawia się. Sama nie wiem.Jedne i drugie są chybadość żałosne. %7łałujesz czasem, że odeszłaś z pracy? pytam z wahaniem.Choćnie wyobrażam sobie, że mogłabym zrezygnować ze swojej karieryfotograficznej, to jednak nie oczekuję przecież dziecka.Być może towszystko zmienia. Naprawdę myślałam, że będę żałować.Ale właściwie jestem zbytzajęta. Grą w tenisa? drażni się Andy.Widzę, jak usta Margot drżą leciutko. Czasami odpowiada. Ale przecież urządzam dom.Przygotowuję wszystko na narodziny dziecka.No i pracujęcharytatywnie.Nagle twarz Webba rozjaśnia się. � propos urządzania domu.Opowiedz swojemu bratu i Ellen, ktozajmuje się naszym ogrodem. Webb upomina go Margot z żartobliwym wyrzutem i widzę, jakjej jasna buzia robi się różowa niczym azalia.Zawsze bawiło mnie, jakzarówno Margot, jak i jej matka wpadają w zakłopotanie, czerwieniącsię nawet za innych, co jest oznaką wielkiej empatii [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki