Feehan Christine Mroczna Seria 01 Mroczny Ksišże

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Ona nas uzdrawia.Nie jesteś tu sama.Jestem przy tobie.Nie mogę oddychać.Oddycham za nas oboje.Nie zniosę tego.Niech oni przestaną.Ziemia ma lecznicze właściwości.Pozwól im działać JestemKarpatianinem, związanym z ziemią.Nie trzeba się bać.Ani wiatru, ani ziemi,ani wody.jesteśmy jednością.Nie jestem Karpatianką.Wpadła w panikę.Jesteśmy jednością.Nic nie może ci się stać.Odcięła się od niego, zaczęła rozpaczliwie walczyć, co dla niej mogło sięskończyć fatalnie.Zdał sobie sprawę, że nie ma sensu siłować się z nią.Niemogła znieść myśli, że jest zakopana w ziemi.Natychmiast pozwolił im wyłonićsię spod ziemi, zmusił jej serce, żeby zaczęło bić zwyczajnym rytmem,wychynął na powierzchnię z Raven w ramionach.- Tego się obawiałem powiedział do Jacques'a, który był w piwnicy.Karpatiańska krew krąży z mocą w jej żyłach, ale umysł narzuca jej ludzkieograniczenia.Pogrzebanie w ziemi oznacza śmierć.Ona nie jest w stanietolerować głębokiej ziemi.- Więc musimy ziemią ją obłożyć.- Jacques, jest taka słaba& - Michaił tulił Raven, przepełniony bólem.- To,co jej zrobiono, zupełnie nie ma sensu.- Owszem, nie ma - zgodził się Jacaques.- Byłem wobec niej samolubny.I jestem samolubny.Powinienem byłpozwolić jej odnalezć spokój, ale nie mogłem.Poszedłbym za nią, Jacaques, alenie wiem, czy umiałbym odejść z tego świata tak spokojnie, jak powinienem- A co z nami? Ona jest dla nas szansą, nadzieją.Musimy mieć nadzieję,Michaił.Bez niej nikt długo nie wytrwa.Wierzymy w ciebie; wierzymy, żeznajdziesz odpowiedz dla nas wszystkich.- Jacaques zatrzymał się przydrzwiach piwnicy.- Pojdę po materac.Z Byronem i Erikiem pokryjemy gonajbardziej życiodajną ziemią, jaką uda nam się znalezć.- Oni się pożywili?- Noc jeszcze trwa, mamy dużo czasu.Przygotowali w piwnicy lecznicze posłanie, używając ziół i kadzideł,pokryli materac dziesięciocentymetrową warstwą ziemi.Michaił ułożył się obokRaven, z jej głową na swojej piersi, obejmował ją ramionami.Jacaques obłożyłją z boków ziemią tak ściśle, że podkreślała kształty jej ciała.Potem uformowaliz ziemi lekkie okrycie, a z wierzchu dodali cienki pled, żeby mogła czuć przytwarzy i na szyi uspokajającą miękkość bawełny.- Nie pozwól jej się ruszać, Michaił - powiedział Jacques.- Rany zamykająsię, ale wciąż traci krew.Możemy dać jej trochę za parę godzin.Michaił przytulił policzek do jej jedwabistych włosów i przymknął oczy.- Idz, Jacques, pożyw się, zanim padniesz mruknął ze znużeniem.- Pójdę, kiedy wrócą inni.Nie zostawimy ciebie i twojej kobiety bezochrony.Michaił poruszył się, jakby chciał protestować, ale potem kąciki zaciętychust uniosły mu się w szerokim uśmiechu.- Przypomnij mi, że mam się za ciebie wziąć i dać ci nauczkę, kiedy jużbędę w lepszej formie.Kiedy zapadał w sen, trzymając Raven w ramionach, jeszcze dzwięczał muw uszach śmiech Jacques'a.Na zewnątrz deszcz osłabł i zmienił się w lekką mżawkę, a wiatr oddaliłsię, zabierając ze sobą burzowe chmury.Ziemia uciszyła się po serii wstrząsów.Koty, psy i żywy inwentarz uspokoiły się i zaczęły zachowywać normalnie.Raven budziła się powoli, boleśnie, w ramionach Michaiła.Zanimotworzyła oczy, oceniła sytuację.Została ranna, powinna już nie żyć.Ichtelepatyczna więz była jeszcze silniejsza niż dotąd.Zawrócił ją znad skrajuśmierci, a potem stwierdził, że pozwoli jej odejść, ale odejdzie razem z nią.Słyszała teraz różne odgłosy domu, który skrzypiał jej nad głową, uspokajającydzwięk deszczu wybijał rytm na dachu, na oknach.Ktoś chodził po domu.Gdyby się skupiła, wiedziałaby, kto i gdzie w domu był, ale nie wydawało jejsię warte zachodu.Powoli przypominała sobie to, co przeżyła.Horror [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki