Jeffries Sabrina Lord 01 Pirat

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Nie zbliżysz się domojej kuchni, kobieto.Mam wystarczająco dużozmartwień, mając do nakarmienia tyle kobiet.Niepotrzebna mi pod bokiem żadna wichrzycielka.- Może Louisa mogłaby ci trochę pomóc - wtrąciłasię Sara.Musiała przyznać, że duszone mięso nie wyglądałoani nie pachniało zbyt zachęcająco, a kiedy rozejrzałasię po pokładzie, zauważyła, że kobiety jadły swojeporcje bez apetytu, chociaż były głodne.- To wspaniały pomysł - odezwał się jakiś głos.Saraobróciła się i zobaczyła angielskiego pierwszegooficera z krótkim cygarem w ustach.- Czemu by niepozwolić kobietom pomóc w kuchni?! Prawda jesttaka, że przydałoby się nam porządne żarcie dlaodmiany.Silas spojrzał wrogo na pierwszego oficera.- Stajesz po stronie tej kobiety? Dosyć mam twoichnarzekań.I jej narzekań też.- Odwrócił się i odszedłwołając: - Niech ta jędza poda wam ociupinęfrancuskiego bulionu, a przekonacie się wtedy, czybędzie wam smakować.Za tydzień będziecie błagaćo moje jadło.Przeklęci angielscy głupcy.Daję słowo.Mruczał pod nosem, przeciskając się międzykobietami siedzącymi na pokładzie.Ale kiedy Louisaruszyła za nim, Barnaby zatrzymał ją ręką.- Nie przejmuj się nim.To stary zrzęda, którynienawidzi kobiet.Podobno dlatego, że żadnej nieudało mu się zadowolić w łóżku, jeśli wiesz, co mamna myśli.Jakaś stara wojenna rana.- Barnaby obdarzy!Louisę przymilnym uśmiechem, ukazując przy tympiękne zęby.- Jeśli szukasz męża, lepiej ci będzie zemną.Wszystkie części mojego ciała są w doskonałejformie.Na ustach Louisy pojawił się chłodny uśmieszek.- Doprawdy? Proponuję więc, abyś poszukał sobieżony, która z radością będzie o nie dbać i utrzymywaćw tak dobrej formie.Obawiam się, że ja bym jenadwyrężyła.- Powiedziawszy to, uniosła spódnici ruszyła za Silasem, podczas gdy Barnaby gapił się zanią, instynktownie złączywszy nogi.- Nic jej nie rusza, co? - rzucił, odwracając sięponownie do Sary.- Niezupełnie.Po prostu nie przepada zamężczyznami.- Ach - odezwał się Barnaby, jakby zrozumiał.Ale grymas na jego twarzy pokazywał, że niezrozumiał.Jakże mógłby? Nigdy nie był skazany nałaskę mężczyzny, nigdy jego życie nie zostałocałkowicie zniszczone przez płeć przeciwną.%7ładenmężczyzna, który nie był dręczony wyłącznie z powoduswojej płci, nie mógł zrozumieć nienawiści Louisy. - A ty? - spytał.- Także nienawidzisz meż-czyzn?Niestety nie, pomyślała, przypominając sobie zzażenowaniem, jak zareagowała na pocałunekGideona.- Tylko tych mężczyzn, którzy próbują odebraćmi wolność.Słońce w końcu zaszło, a szary zmierzchpogłębił intensywną czerń oczu Barnaby'ego, któryuważnie się jej przyglądał.- Chodzi ci o takich mężczyzn jak nasz kapitan?Nutka ironii w jego głosie sprawiła, że Sara sięzaczerwieniła.Wszyscy uznali, że ona po prostupadnie zemdlona w ramiona ich wspaniałego kapi-tana.A gdyby znali przynajmniej część prawdy - żeniemal tak się stało - pękaliby ze śmiechu.Opuściwszy wzrok, przesunęła palcami po gładkiejpowierzchni balustrady.- Tak, takich.Oczywiście.Nie miał prawa pory-wać nas wbrew naszej woli.Barnaby zaciągnąć się od niechcenia cygarem.- Rozejrzyj się, panno Willis.Czy maszwrażenie, że te kobiety mają coś przeciwko temu,że zostały wyswobodzone?Przyjrzała się im.Ktoś zapalił już latarnie,oświetlając grupki kobiet i mężczyzn śmiejącychsię i rozmawiających.Kobiety oceniały mężczyzn,niektóre dyskretnie, inne bardziej otwarcie.Jakiśmłody pirat objął ramieniem śliczną więzniarkę,która nie tylko na to pozwoliła, ale spojrzała naniego z uśmiechem.Nawet starszą kobietę, która popołudniu rozprawiała o niewielkich szansach naznalezienie męża, teraz adorował jakiś siwowłosymarynarz, jeden z niewielu starszych mężczyzn nastatku kapitana Horna.Chociaż nie wydawali się agresywni czyniegrzeczni, było coś aroganckiego w sposobie, wjaki podchodzili do kobiet, jakby mieli pewność, żezostaną przyjęci.A wiele z więzniarek wcale ich niezachęcało.Westchnęła [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki