JENS LAPIDUS Czarna Trylogia Sztokholmska 01 Szybki cash. Głód, nienawić, pogoń

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.A stamtąd: przez granicę doSłowenii, Włoch, Niemiec.Znał punkty celne wzdłuż całej granicy byłej Jugosławii.Słabiejstrzeżone przejścia graniczne.Celników skłonnych przymknąć oko za dolary.Wiedział, ktodrogi, a kto tani.Jorge pod wrażeniem.Spytał konkretnie o Radovana.Darko pokręcił głową:- Nie mogę powiedzieć.Można wpaść w kłopoty.A ja mam syna, ośmiolatka.Jorge pomyślał jeszcze raz o zdjęciu swojej siostry na wyświetlaczu, który Mradopokazał mu w lesie tamtego popołudnia.Nie dał się zbyć.- No, nie bądz taki.Pomóż mi.Jeszcze dwa kafle za info?- Dlaczego ja mam ci wierzyć?- No, kurde, zadzwoń do Stevena i zapytaj, jak myślisz, że kabluję.Przez całąodsiadkę bakaliśmy po cichu pod prysznicami.Fumfla Stevena nigdy bym nie wrobił.Darko wyraznie się odprężał, słysząc imię Stevena.- Uparty jesteś.Za pięć tysięcy sprzedam ci całą historię.Nie miało sensu się targować.Jorge powiedział:- Zgoda.Pięć.Darko opowiadał dalej.On i Steven nie pracowali właściwie dla R, z wyjątkiemdwóch okazji.Za pierwszym razem szmuglowali cztery kilo heroiny schowane w TIR-ze zładunkiem drewna.Wartość przemytu na ulicy przekraczała półtora miliona.Zaplanowali całątrasę od zera: załatwili kierowców, pilnowali kierowców, przekupili celników, załatwili sobieprotekcję ze strony innych zorganizowanych niegrzecznych chłopców z Belgradu.Za drugim razem nie szmuglowali hery, ale coś innego.Gorszego.Jorge od razu zaintrygowany.Zasypał go pytaniami.Darko przyciśnięty.Rozbiegane spojrzenie.Dopił kawę.Zaproponował, żeby sięraczej przeszli.Wyszli.Był mrozny lutowy dzień.Krystaliczne powietrze i błękitne niebo.Jorge bił pianę.Budował klimat zaufania.Pieprzył bzdury.- Szkoda, że ciebie tam nie było.Latem.Steven dostał piętnaście ziarenek marychy,wepchanych w rodzynki, i zasiał to na spacerniaku.Wiesz, że cannabis potrzebuje dużowody.Darko słuchał.Pozwalał się zabawiać.Wyglądał, jakby się rozluzniał.- Ciężkie problemy z podlewaniem tych roślinek.Steven wpadł na genialny patent,stawał i udawał, że na nie leje, a jednocześnie wylewał tam szklankę wody.Jeden klawisz tooczywiście przyuważył.Przyleciał.Narobił wrzasku: że jak, oddajesz mocz na trawnik?Steven, że nie, poszedł w zaparte.Klawisz, że udowodni, że tam szczał.Buch, na czworaki, izaczyna wąchać trawę.Czaisz? Jak pies.A Steven do skurwiela: no, to mamy dowód, ale jazawsze to podejrzewałem, klawisze i suki - wy macie te same geny.Kapujesz, jaki był ubaw?Darko uśmiechnął się.- Ja tę historię już słyszałem.Steven jest niezły model.Szli spacerem w górę Kungsgatan.Jorge czuł, że Darko będzie mówić.Po kolejnych pięciu minutach zaczął opowiadać.- Ja i Steven pracowaliśmy z jednym Serbem, Nenadem.Grozny skurwiel.Gość miałdobre układy w Belgradzie.Chodziły słuchy, że należał do Tygrysów, że w Srebrenicyzakatował trzydziestu Bośniaków, gołymi rękami.Wyprowadził tych ludzi na rynek, ręcezwiązane z tyłu, i bił ich, aż się czołgali we własnych rzygowinach.Potem gwałcili ich żonyna ich oczach.Myśmy wtedy nie wiedzieli, że to człowiek Radovana.Jak żeśmy robili tęherę, to mieliśmy instrukcje bezpośrednio od R.Dostaliśmy dwadzieścia procent od wartościwyjściowej.Przebalowaliśmy pół roku, potem znów do biznesu.Więc jak za drugim razempracowaliśmy dla Radovana, to pod rozkazami Nenada.To było jakoś z rok przed tym, jakmnie przymknęli.Spotkaliśmy się w Kaf� Ogo, wiesz, dawny lokal Joksy.Nenad sięprzedstawił, powiedział, że możemy go nazywać patriotą, bo on zawsze wspierał Serbię.Dlatych facetów to była poważka.Nenad był twardy skurwiel, z wojennymi tatuażami nakłykciach.Dwaj inni goście siedzieli przy stole.Pamiętam, że siedzieli cicho przez całąrozmowę.Ale jednego rozpoznałem, z łażenia po knajpach, Stefanović.Młodszy koleś, cowtedy pracował dla Radovana.Nenad nas brał pod włos.Mówił o tym udanymwcześniejszym transporcie.Dużo o mnie wiedział, ale to nic dziwnego, bo myśmy częstopracowali dla jugoli.Sam przecież jestem Serbem.Darko spauzował.Oczy mu świeciły.Rozogniony wspomnieniami.Tamtą adrenaliną.Emocjami.A może nie?Przechodzili przez H�torget.- Nenad opisał gryplan.To był spory ładunek hery.Mieliśmy zabrać go ciężarówkami,tak jak wcześniej, spod Belgradu.I towar miał być bardzo wymieszany, miał zajmować sporomiejsca.Myśmy wtedy nic nie skumali.Ustawialiśmy przerzut [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Linki